Το τραγούδι αυτό του F. J. Degenhardt (1931 – 2011) γράφτηκε το 1987. Η ιδιαιτερότητα του, όπως και του ‘Τόνιο Τσιάβο’ είναι ότι γράφτηκαν πολύ πριν το ξέσπασμα των γερμανικών ρατσιστικών πογκρόμ της δεκαετίας του ’90 … που σημαίνει ότι όλοι είχανε γνώση των ικανοτήτων και της συγκρατημένης μέχρι τότε δυναμικής του λαού τους. Αυτά για τα περί των «ξαφνικών ξεσπασμάτων του γηγενούς πληθυσμού»
Αυτό το τραγούδι είναι για τον παπά, τον Κλάους επειδή έμπασε στο σπίτι του κάποιον τη νύχτα, κάποιον που δεν γνώριζε με καμένα πόδια και χέρια, είχε σκοντάψει πριν τελειώσει * κι ο ηλεκτρικός στύλος έπεσε πρόωρα. Ο παπάς ο Κλάους κατάλαβε αμέσως. Ο φόβος έσφιξε τον λαιμό του αλλά σταμάτησε το αίμα άλειψε τις πληγές και καταπράϋνε τον πόνο με κάναβη και κόκκινο κρασί.
Αυτό το τραγούδι είναι για την Ρόζμαρι που στην αστυνομία δεν αναγνώρισε κανέναν, κάποιον από την Ανατολή. Είχε βγει εκείνος ορμητικά από την τράπεζα με το πιστόλι ακόμα στο χέρι, ήρθε κατά πάνω της, αυτή ακίνητη, τον είδε πρόσωπο με πρόσωπο. Αλλά τώρα, όπως τον στήσανε για αναγνώριση απέναντι της, με αυτό το τροματικά χαμένο βλέμμα του στον τοίχο, στη σειρά, ανάμεσα σε δύο γερμανούς, είπε: «Δεν ήταν αυτός».
Ρόζμαρι είσαι απλά μια συνταξιούχα και τώρα χάνεις την επικήρυξη αλλά εσύ γελάς γιατί ξέρεις ότι την πληρωμή σου την πήρες.
Και για τη Νατάσα Σπέκενμπαχ είναι αυτό το τραγούδι επειδή δεν το βάζει κάτω. Λέει ότι δεν είναι δυνατόν να αναρρώνει στη συνοικία που ζει τώρα. Τρέχει με τους ανέργους στις υπηρεσίες, στήνεται, τις περισσότερες φορές μόνη, στο τραπεζάκι με το έντυπο υλικό, κάνει μαθήματα γερμανικών στις γυναίκες από την Τουρκία κι αλλού. Με τα κακατόκκινα σαν χυμό ντομάτας μαλλιά της δίνει ακόμα δύναμη στους άλλους. Όμως οι γιατροί τις δίνουν ενάμιση χρόνο ζωής ακόμα.
Υπάρχουν και μερικοί ακόμα, που κάνουν πολλά χωρίς δίκτυα κι όταν υπάρχει ανάγκη και χωρίς νόμους, χωρίς προστασία χωρίς όφελος.
Μερικοί νομίζουν μάλιστα ότι μπορούν να τα αλλάξουν όλα αυτά. Αν αυτό γίνεται και πως γίνεται, δεν ξέρω. Εγώ τραγουδάω μόνο αυτό το τραγούδι. Ξέρω όμως ότι χωρίς αυτούς, δεν θα είχε νόημα κανένα.
* Αναφέρεται σε περιστατικό ανατίναξης ηλεκτρικού στύλου πυρηνικού εργοστασίου όπου ο δράστης έπαθε ατύχημα…
Το «πριν τελειώσει» αναφέρεται στο ότι ο δράστης δεν πρόλαβε να απομακρυνθεί από το σημείο τοποθέτησης των εκρηκτικών.