Για επικοινωνία μαζί μας, στείλτε στο antifa_ngt@yahoo.com.
Το antifa negative δημιουργήθηκε ως αυτόνομη πολιτική ομάδα τον Μάη του 2012.
Από την πρώτη ματιά, δεν είμαστε κάτι το ιδιαίτερο, είμαστε ό,τι ακριβώς περιέχει αυτή η κοινωνία. Γυναίκες, άντρες και φρικιά, στρέιτ και ανώμαλοι, άτομα με χαρτιά παραμονής και μπλε ταυτότητες, ανειδίκευτοι και ειδικευμένοι εργάτες κάθε καταγωγής, ηλικίας, βάρους, τόλμης και τρέλας. Αν μας γνωρίσεις από κοντά καταλαβαίνεις τι δεν έχει πάει καλά με την πάρτη μας. Έχουμε ζήσει από κοντά και από μικρά την πίεση αυτής της κοινωνίας (οικογένεια, σχολείο, αφεντικά και τους ρουφιάνους τους) και αυτού του κράτους (από τους μπάτσους μέχρι την υπόλοιπη γραφειοκρατία). Έχουμε ζήσει από κοντά αυτό που λέγαμε «ελληνικό βόθρο», έχουμε εμπειρίες που μας αναγκάσανε να ξεχωρίσουμε σε συνθήκες δολοφονικής πλειοψηφικής ομοφωνίας και εμπειρίες που μας ξεχώρισαν σαν στόχους. Για τέτοιους λόγους, έχουμε μίσος από τα τρίσβαθα της ψυχής μας για τους φασίστες και τους ρατσιστές. Και αντίστοιχους ανθρώπους ψάχνουμε.
Από το 2010 έως το 2020 είδαμε να μιλάνε για τα αδέρφια μας τους μετανάστες σαν «πρόβλημα» που πρέπει να κλειστεί σε στρατόπεδα κράτησης και να δουλεύει και να ζει παράνομα, ζήσαμε την κρίση και τους αγανακτισμένους μικροαστούς να αναζητάνε τους σωστούς ηγέτες την ώρα που οι μπάτσοι διπλασιάζονταν και οι μισθοί κόβονταν, ζήσαμε ντούρο ελληνικό φασισμό με σβάστικά ή χωρίς να εναλλάσσεται με «πολιτικές φιλανθρωπίας», ζήσαμε την αριστερά να κρατικοποιείται μαζί με τις ουρές της, είδαμε μια επιθετική ελληνική εξωτερική πολιτική και τη γιγάντωση των εσωτερικών μηχανισμών ασφάλειας τόσο ώστε οι μισοί από μας να φυλάνε τους άλλους μισούς, βλέπουμε δε σήμερα το κλείσιμο του κράτους στον εαυτό του, παρέα με όλα τα κράτη του πλανήτη, την αριστερά να έχει πάρει κι αυτή ένα φτυάρι για να μας θάψει παρέα με τους δεξιούς, ζούμε μια ιδιότυπη χούντα λόγω υγείας. Τέτοιες είναι οι συνθήκες που μας έλαχαν. Η γη συνεχίζει να γυρίζει όπως γύριζε, δηλαδή, και κάποιοι από εμάς περισσεύουμε. Αν μη τι άλλο αυτές οι εμπειρίες δεν σκληραίνουν μόνο εμάς αλλά και χιλιάδες άλλους σαν κι εμάς. Μας αναγκάζουν να δούμε πιο καθαρά την εποχή μας, να μη βλέπουμε αυτούς τους κρότους σαν διαλείμματα της ησυχίας, να μη συνηθίζουμε τις σιωπές, να μην γεμίζουμε το κενό με φλυαρία. Η επιλογή της οργάνωσης πιστεύουμε είναι όλο και πιο ορατή. Γιατί στην τελική, όπως λέει και το ρητό, οι άνθρωποι είναι που φτιάχνουν πάντα την ιστορία τους σε συνθήκες που δεν επέλεξαν.
Μετατραπήκαμε από παρέες σε ομάδες για να την παλεύουμε σε αυτές τις συνθήκες και να σπάμε την κοινωνική σιωπή ή ομοφωνία. Καταθέτουμε συλλογική εργασία κόντρα στην τροχιά που παίρνει αυτός ο κόσμος. Φτιάξαμε πολιτικά εργαλεία, νοητικές κατηγορίες, και χρησιμοποιούμε ακόμα τις εμπειρίες μας, για να κατανοήσουμε το τι μας συμβαίνει, όσο πιεζόμαστε από δουλειές, από ρουφιάνους ρατσιστές και αφεντικά. Ξέρουμε καλά ότι πολιτική αυτονομία δεν υπάρχει δίχως οργανωτική αυτονομία. Μαζευόμαστε δηλαδή σε εβδομαδιαίες συνελεύσεις και συζητάμε για να βγάλουμε άκρη για το τι γίνεται στον κόσμο μας, τι έχουμε απέναντι μας και τι είμαστε εμείς. Δεν θέλουμε να έχουμε καμιά σχέση με κόμματα, στηριζόμαστε στις δικές μας πλάτες. Διαβάζουμε, συζητάμε, δρούμε, κολλάμε την πόλη με αυτοκόλλητα και αφίσες, συμμετέχουμε σε διαδηλώσεις με άλλους αντιφασιστικούς πυρήνες, πολεμάμε τους φασίστες με ή χωρίς σβάστικα. Δεν μπορούμε να ανεχόμαστε φασίστες και μπάτσους στις γειτονιές μας, τα μυαλά μας να γίνονται κιμάς από τα ΜΜΕ και τα social media, η ζωή μας να ΄ναι ένα άσκοπο πέρα-δώθε από το σπίτι στη δουλειά και πίσω στο σπίτι. Πάνω απ’ όλα πασχίζουμε να επιβιώνουμε. Ε γιατί δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς.