Ρατσιστικά κι ελληνικά
Η acdc είναι μια ομάδα που δημιουργήθηκε την τελευταία διετία από μετανάστες και μη στην Αθήνα. Η αντίληψη της εμπειρίας της ελληνικής πραγματικότητας είναι ένας από τους βασικούς άξονες συνύπαρξης μας με κύριο στόχο επίθεσης μας τον ελληνικό όχλο, δηλαδή κοινωνία. Βασικός παράγοντας για να χάσουμε κάθε ηρεμία και αντικειμενικότητα είναι η ύπαρξη αυτού του έθνους και του τρόπου που φέρεται στις μειονότητες του.
Βάζοντας μπροστά, λοιπόν, τον αντι-κοινωνισμό μας και την άρνηση κάθε είδους ουτοπιών συνυπάρχουμε, συνδιαμορφώνουμε και δραστηριοποιούμαστε πάνω στις κοινές μας ανάγκες στο εδώ και τώρα. Ξεχωριστό καταφύγιο έχουμε βρει στην αντιφασιστική δράση την οποία αντιλαμβανόμαστε ως το όχημα αποδόμησης κάθε τι ελληνικού, ό,τι γουστάρει να αναπαράγει και να συντηρεί δηλαδή η ελληνική κοινωνία εις βάρος των “Άλλων” της, “ξένων” κάθε είδους, “αντι-κανονικών” κάθε είδους, στη θρησκεία, το χρώμα, την εθνικότητα, τον σεξουαλικό προσανατολισμό κτλ. Στο μέτρο που συντηρείται στο ψυγείο της απόλυτης ομοιογένειας, αυτή η κοινωνία βοηθά να συντηρηθούν και όλα τα προϊόντα της: ρατσισμός, σεξισμός, ετεροσεξισμός και, βέβαια, αντισημιτισμός είναι από αυτά λοιπόν που δεν θέλουμε να έχουμε καμία ανάμειξη.
Έτσι, προσπαθούμε με μικρές ελάχιστες κινήσεις να ξηλώσουμε καλώδια από αυτό το ψυγείο. Αλλά ο αντικοινωνισμός αυτός δεν είναι μονάχα επιλογή μας. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι άλλος δρόμος δεν υπήρχε μιας και η πολιτική μας είναι και αποτέλεσμα μιας σχέσης αμφίδρομης αφού αυτό που λέγεται ελληνική κοινωνία έχει επιλέξει, αλλού στο σύνολο της κι αλλού τμηματικά, να μας απομονώσει, έτσι και εμείς οι ίδιοι/ες με την σειρά μας της χαρίζουμε λίγη από την εχθρότητα μας. Αυτήν που μπορούμε να αρθρώσουμε τουλάχιστον με λέξεις και πράξεις. Ζώντας στην κόλαση με σπάνιες εισπνοές καθαρού αέρα καταλαβαίνει, λοιπόν, κανείς και ότι η κόλαση δεν βελτιώνεται, δεν μεταρρυθμίζεται.
Οπότε όταν λέμε ότι αρνούμαστε τις ουτοπίες και τους -ισμούς, εννοούμε ότι βλέπουμε κάθε συσπείρωση του λαου – ακόμα και σε μια αναρχική ή κομμουνιστική μορφη – με απέχθεια όπως επίσης έχουμε σιχαθεί να βλέπουμε αυτό το βόθρο να αυτοθυματοποιείται συνεχώς ενώ στην πλάτη του κουβαλάει αμέτρητα ατιμώρητα ρατσιστικά κι εθνικιστικά εγκλήματα, αμέτρητες ομοφοβικές επιθέσεις και βιασμούς με κοινωνική συναίνεση, καθώς και μια σκοτεινή ιστορία αντισημιτισμού. Έτσι, με δεδομένο ένα τέτοιο παρελθόν και παρόν, θα ήταν οξύμωρο και μαζί γελοίο για μας να πιστέψουμε έστω και για λίγα δευτερόλεπτα ότι η κοινωνική επανάσταση είναι κοντά… Και όχι μόνο πιστέψουμε αλλά να τη θελήσουμε κιόλας.
Η σημερινή εισήγηση θα βοηθήσει πιστεύουμε να γίνει πιο κατανοητός ο τρόπος που φτάσαμε σε αυτές τις αντιλήψεις που έχουμε. Και να φανταστείτε δεν θα σας παρουσιάσουμε την ιστορία της τελευταίας 20ετίας της ελλάδας αλλά μονάχα έναν μήνα, τον περασμένο Αύγουστο. Το πρώτο εξάμηνο του 2012 σηματοδότησε μια περίοδο ανακατατάξεων στο πολιτικό σκηνικό με διάφορους τρόπους. Μία από τις εξελίξεις που ακούστηκε και εκτός της χώρας ήταν η είσοδος στη βουλή του νεοναζιστικού κόμματος ‘χρυσή αυγή’, ενός κόμματος που, αν και μέχρι πρόσφατα αριθμούσε λίγες εκατοντάδες ενεργά μέλη πανελλαδικά, ξαφνικά πήρε μισό εκατομμύριο ψήφους και βγήκε τέταρτο κόμμα στη βουλή. Της είδησης αυτής προηγήθηκε η επί μακρόν ενασχόληση με την ελληνική οικονομική κρίση και, πια, μετά την είσοδο της χρυσής αυγής στο κοινοβούλιο ακολούθησαν μπόλικες ειδήσεις για ρατσιστικά περιστατικά σε όλη την επικράτεια. Με τη σειρά που βόλεψε, λοιπόν, πρώτα ήρθε η κρίση, μετά η χρυσή αυγή και έπειτα μια σειρά επιθέσεων, λιντσαρισμάτων και δολοφονιών. Αλλά εμείς έχουμε μια άλλη γνώμη για το πόσο αληθινή είναι η σειρά των γεγονότων που παρουσίασαν ελληνικά και διεθνή media.
Ο Αύγουστος 2012 πραγμάτωσε προς μεγάλη αγαλλίαση της ελληνικής κοινωνίας που έκανε – υποτιθετε – τα μπάνια της αυτό που η ελληνική προεκλογική περίοδος υποσχέθηκε: μετανάστες σε κλούβες και μετανάστες μαχαιρωμένους. Τα media τόνισαν επανειλημμένα ότι οι αστυνομικές επιχειρήσεις με την οργουελιανή ονομασία “Ξένιος (Φιλόξενος) Δίας” έγιναν με εντολή πρωθυπουργού έτσι ώστε ο Αντώνης Σαμαράς να μην χάσει την αναγνώριση που θα του επεφύλασσαν τα αποτελέσματα της επιχείρησης από τον πληθυσμό. Σήμερα, όποιο κόμμα φερθεί περισσότερο ρατσιστικά φαίνεται να έχει και περισσότερο κόσμο με το μέρος του. Ο τρόπος διαφέρει μόνον: θεσμικά μέσα από συλλήψεις (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ), περιθωριακά μέσα από μαχαιρώματα (Χ.Α. και αλλοι) ή “ανθρωπιστικά κι αριστερά” (ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ) μέσα από το σπρώξιμο τους προς την Ε.Ε.; Μέθοδοι για όλα τα γούστα. Ο “Φιλόξενος Δίας” πρόσφερε στο αιμοβόρο κοινό 15.500 μετανάστες και πρόσφυγες σε κρατητήρια και κλούβες, όπου πολλοί βασανίστηκαν ή χτυπήθηκαν. Από αυτούς, 2.100 περίπου συνελήφθησαν και ξεκίνησε η διαδικασία απέλασης τους. Το κριτήριο σύλληψης ήταν το χρώμα δέρματος. Αν ήταν κανείς σκουρόχρωμος στο δέρμα, συλλαμβανόταν. Μετά, διαπιστωνόταν αν έχει χαρτιά ή όχι. Δίπλα στους μετανάστες συνελήφθησαν εκατοντάδες τοξικοεξαρτημένοι και εργάτριες στη βιομηχανία του σεξ, μεταξύ των οποίων και αρκετές τρανσέξουαλ. Ό,τι δεν χωρούσε στον καθωσπρεπισμό των ελλήνων, κυνηγήθηκε. 4.500 αστυνομικοί συμμετείχαν στην επιχείρηση, μεταξύ Θράκης και Αθήνας. Ας σημειώσουμε ότι η ελλάδα έχει τους περισσότερους αστυνομικούς ανά κατοίκους από κάθε άλλη χώρα στον κόσμο, μετά τη Ρωσία. Και επιπλέον πως οι μισοί από τους 50.000 μπάτσους της χώρας, ψηφίζουν σύμφωνα με το υπουργείο εσωτερικών, τους νεοναζί της χρυσής αυγής. Ο υπουργός δημόσιας τάξης, Ν. Δένδιας, δικαιολόγησε την επιχείρηση του ‘Φιλόξενου Δία’ λέγοντας πως οι λεγόμενοι “παράνομοι μετανάστες” σήμερα αποτελούν την μεγαλύτερη απειλή εισβολής που έχει δεχτεί η ελλάδα από την εποχή της … “Καθόδου των Δωριέων” (η οποία υπολογίζεται τον 12ο αιώνα π.Χ.!!!). Ο υπουργός προανήγγειλε, δε, ότι ο ‘Φιλόξενος Δίας’ αποτελεί μια μόνιμη και όχι ευκαιριακή επιχείρηση η οποία θέλει να εξαλείψει “σκηνές που προσβάλουν τον πολιτισμό μας”. Ανθρώπινα δικαιώματα, συμπλήρωσε, δεν έχουν μόνο οι “παράνομοι μετανάστες” αλλά και οι έλληνες οι οποίοι θέλουν να νιώθουν ασφάλεια. Οι μόνες καταδίκες ή ανάδειξη των ρατσιστικών περιστατικών έλαβαν χώρα κυρίως μέσω ανταποκριτών αμερικανικών ή ευρωπαϊκών media, όμως ακόμη και τα περισσότερα από αυτά, όπως η γερμανική εφημερίδα Welt δικαιολόγησαν τα ρατσιστικά χτυπήματα, θεσμικά ή μη, γράφοντας: «Η Ελλάδα υποφέρει περισσότερο από όλες τις ευρωπαϊκές χώρες εξαιτίας του ρεύματος παράνομης μετανάστευσης, την οποία δεν μπορούν να αντέξουν ούτε η πολιτική, ούτε η χτυπημένη από την κρίση κοινωνία».
Με μια – τονίζουμε – ελάχιστη απαρίθμηση μερικών περιστατικών θα δείξουμε ότι οι έλληνες δεν πήγαν διακοπές αυτό το καλοκαίρι ούτε τους απέτρεψε η ζέστη από το να δείξουν τον πραγματικό τους εαυτό.
Στις 03/08 κάτοικοι της Ξάνθης και της Κομοτηνής αντιδρούν στην απόφαση “του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη “να μεταφέρει περισσότερους από 500 μετανάστες από την Αμυγδαλέζα στις σχολές αστυφυλάκων των δυο νομών της Θράκης. Στις 1.00 τα ξημερώματα μετά από συντονισμένες ενέργειες τόσο ο αντιπεριφερειάρχης Φώτης Καραλίδης όσο και ο περιφερειάρχης ΑΜΘ Άρης Γιαννακίδης προχώρησαν σε ταυτόχρονη κατάληψη των εγκαταστάσεων των σχολών αστυφυλάκων σε Ξάνθη και Κομοτηνή σε μια προσπάθεια να εμποδίσουν τη μεταφορά των “μεταναστών”. Στις καταλήψεις συμμετείχαν πολλοί πολίτες, βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, εκπρόσωποι της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, πρόεδροι των νομαρχιακών επιτροπών όλων των κομμάτων“. (από εφημερίδα)
Στις 04/08 200 κάτοικοι του χωριού Αιτωλικό επιτίθενται σε Ρομά που ζούσαν ειδοποιώντας και τον τοπικό βουλευτή της χρυσής αυγής. Στα επεισόδια, οι Ρομά θα κάνουν χρήση καραμπίνας τραυματίζοντας τρεις από τον όχλο. Τις ίδιες μέρες, συγκέντρωση κατοίκων θα συμβεί και στο Ρίο με αίτημα να διαλυθεί ο εκεί καταυλισμός Ρομά. Στις 06/08 οι κάτοικοι της Κομοτηνής στον Έβρο οργανώνονται ξανά: «Σήμερα Δευτέρα 6 Αυγούστου 2012 στις 7 το απόγευμα στην κεντρική πλατεία της Κομοτηνής, οι πολίτες της Θράκης, ενωμένοι διατρανώνουμε την αντίθεσή μας στα τετελεσμένα της μετατροπής των Σχολών Αστυνομίας της Θράκης σε Κέντρα Κράτησης Παράνομων Μεταναστών. Ζητούμε άμεσα την ανάκληση της απόφασης από τον Υπουργό και ζητούμε τον σεβασμό των τοπικών κοινωνιών και το δικαίωμά μας στη ζωή και την αξιοπρέπεια. Η μαζική συμμετοχή όλων στην εκδήλωση θα αποτελέσει ισχυρό μήνυμα προς τα κέντρα των αποφάσεων» (από εφημερίδα). Πράγματι, παρά τη ζέστη του καλοκαιριού, οι κάτοικοι μαζεύονται γύρω στους 500 και έχουν τη στήριξη τόσο της εκκλησίας όσο και του δημάρχου της πόλης, δεξιών αλλά και αριστερών βουλευτών. Την ίδια μέρα στις φυλακές Τρικάλων δηλητηριάστηκε με χλωρίνη μετανάστης προφυλακισμένος για δολοφονία έλληνα το Μάιο του 2011 στο κέντρο της Αθήνας – με αφορμή την οποία είχε ξεκινήσει το Μάϊο του 2011 το πογκρόμ της Αθήνας με εκατοντάδες τραυματίες μετανάστες, 10 τουλάχιστον από αυτούς μαχαιρωμένους κι έναν νεκρό.
Το πογκρόμ του Μάη του 2011, ας τονίσουμε, δρούσε παράλληλα με τις μεγαλειώδεις συγκεντρώσεις της πλατείας Συντάγματος. Στις 07/08 40 περίπου μέλη της χρυσής αυγής εισέβαλαν σε πλοίο στο λιμάνι του Πειραιά για να λιντσάρουν έναν συλληφθέντα 21 ετών πακιστανό μετανάστη που κατηγορείται για βιασμό.
Στις 08/08 στο Ρεθύμνου, στην Κρήτη, τέσσερις “άγνωστοι” που επέβαιναν σε αγροτικό σταμάτησαν μπροστά σε στάση λεωφορείου όπου περίμεναν τέσσερις Ινδοί και προσπάθησαν με μαχαιρια να τους σκοτωσουν. Στο Αιτωλικό το απόγευμα της ίδιας μέρας έγινε επίθεση σε καταυλισμό Ρομά. Οι μπάτσοι, με ειδικές δυνάμεις, τελικά διαλύουν τον καταυλισμό. Στα Καμίνια του Πειραιά το βράδυ της Πέμπτης 9 Αυγούστου έγινε επίθεση σε μουσουλμανικό χώρο λατρείας, από ομάδα 15-20 φασιστών, οι οποίοι πέταξαν δακρυγόνα μέσα στο χώρο όπου βρίσκονταν άνθρωποι και ξυλοκόπησαν ένα μετανάστη από το Πακιστάν.
Στις 10/08 ο 17χρονος πακιστανός μετανάστης Αλί Σοφιάν δέχτηκε επίθεση με μαχαίρι στη Λυκόβρυση και νοσηλεύτηκε για τουλάχιστον μια εβδομάδα σε άσχημη κατάσταση στο νοσοκομείο με πολλαπλά τραύματα.
Από τις 11/08 σε βαθύ κώμα βρίσκεται μετανάστης με βαριά εγκεφαλική βλάβη στο νησί της Κέρκυρας μετά από επίθεση που δέχτηκε με ρόπαλο. Στην Αθήνα, την ίδια μέρα, γίνεται επίθεση σε χώρο προσευχής μουσουλμάνων όπου γράφονται ρατσιστικά συνθήματα στους τοίχους. Την ίδια μέρα, δύο μετανάστες, από τη Συρία και το Μαρόκο κατήγγειλαν ότι “άγνωστοι” τους επιτέθηκαν και τους ξυλοφόρτωσαν, όμως κατάφεραν να ξεφύγουν από την επίθεση. Μισή ώρα αργότερα, η ίδια παρέα νεαρών με μηχανές εντόπισε έξω από αυτοσχέδιο τζαμί στην Ομόνοια της Αθήνας 19χρονο Ιρακινό τον οποίο και δολοφόνησε μετά από επίθεση με μαχαίρια.
Στις 13/08, κατά τη διάρκεια του Ραμαζανιού 15-20 άτομα πέρασαν από αυτοσχέδιο τζαμί μουσουλμάνων μεταναστών στο Ρέντη του Πειραιά φωνάζοντας ρατσιστικά συνθήματα και προπηλακίζοντας μετανάστες. Την ίδια μέρα στο Ηράκλειο Κρήτης έγινε επίθεση με καπνογόνο μέσα σε σπίτι όπου ζουν πακιστανοί μετανάστες.
Στις 15/08 μετανάστης ψαράς μαχαιρώθηκε στη Μυτιλήνη από “αγνώστους” στη 1.30 το μεσημέρι. Λίγο αργότερα, ένα άλλο ασθενοφόρο παρέλαβε έναν άλλο μετανάστη ο οποίος ήταν ελαφρύτερα τραυματισμένος. Σύμφωνα με την καταγραφή που έχει πραγματοποιήσει η Ένωση Μεταναστών Εργατών, το τελευταίο εξάμηνο περισσότεροι από 500 μετανάστες έχουν δεχτεί επιθέσεις με λοστάρια, σιδηρογροθιές και μαχαίρια και χρειάστηκε να μεταφερθούν σε νοσοκομεία. Στις 16/08 ήταν η σειρά του Έβρου. Σε Ξάνθη, Κομοτηνή και πέριξ χωριά γίνεται σειρά ρατσιστικών επιθέσεων με κάποιες από αυτές να εστιάζουν σε χώρους προσευχής Τούρκων μειονοτικών. Προκλητικές ενέργειες από ομάδα «μηχανοκίνητων» ακραίων στοιχείων σε βάρος μουσουλμάνων της Ξάνθης κατήγγειλε ο δήμαρχος Τοπείρου.
Στις 17/08 προσήχθησαν 85 Ρομά από την Αλβανία κατά τη διάρκεια επιχείρησης της αστυνομίας, στο Βοτανικό, σε παράνομο καταυλισμό.
Στις 18/08 μετανάστης ξυλοκοπήθηκε άγρια από αγνώστους την ώρα που έκανε ωτοστόπ για να επιστρέψει από την Κομοτηνή στην Αθήνα.
Στις 19/08 σημειώθηκαν 3 ή 4 επιθέσεις σε διαφορετικά σημεία της Πάτρας (Ζαβλάνι, Αγυιά, κέντρο της πόλης, εθνική οδό) σε μετανάστες με τη χρήση pepper spray στα μάτια.1
Στις 20/08 σημειώθηκαν 3 επιθέσεις σε μετανάστες στην περιοχή της Σαλαμίνας κοντά στην Αθήνα. “Με λοστούς χτυπούσαν τις εισόδους των σπιτιών ενώ με πέτρες σπάγαν τα τζάμια. Ταυτόχρονα φώναζαν “Αίμα-Τιμή-Χρυσή Αυγή”.2 Το εντυπωσιακό … είναι … ότι μια ώρα μετά την πρώτη επίθεση και μετά την κλήση των μπάτσων, οι Χρυσαυγίτες επανεμφανίστηκαν φωνάζοντας θα σας κάψουμε και πετώντας πάλι πέτρες. Αυτή την φορά η αστυνομία ούτε καν εμφανίστηκε λέγοντας ότι κάνει ελέγχους στοιχείων στην περιοχή προκειμένου να εντοπίσει τους δράστες” (από εφημερίδα).
Στις 23/08 το βράδυ στην πλατεία του Αγ. Παντελεήμονα, μια εθνικα απελευθερωμενη περιοχη στο κεντρο της αθηνας, δολοφονήθηκε με όπλο Αφγανός μετανάστης 36 χρονών ενώ οι “δράστες” αναζητούνται ακόμα. Το ίδιο βράδυ στο Ηράκλειο Κρήτης ομάδα ακροδεξιών επιτέθηκε άγρια σε δύο μετανάστες στην οδό Δαιδάλου. Εκείνη τη νύχτα η επιχείρηση “Φιλόξενος Δίας” συνεχίστηκε στην Κόρινθο όπου μεταφέρθηκαν σε στρατόπεδο της περιοχής 300 μετανάστες, συλληφθέντες από την Αθήνα. Ο δήμαρχος Κορίνθου κατήγγειλε ότι οι μετανάστες υποβαθμίζουν την περιοχή ενώ η ίδια κυβέρνηση, πρόσθεσε, άγεται και φέρεται από αποφάσεις “ξένων” και της “τράπεζας της ελλάδας” χαρακτηρίζοντας την “εβραϊκή”.
Ξημερώματα 24 Αυγούστου στην Κόρινθο μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο της πόλης 2 μετανάστες που είχαν προηγουμένως μαχαιρωθεί. Την ίδια μερα στη Μανωλάδα στην πελλοπονησο εσυραν δύο κάτοικοι με το αυτοκίνητο τους για απόσταση ενός χιλιομέτρου έναν νεαρό μετανάστη εργάτη της περιοχής, εγκλωβίζοντας το κεφάλι του στο παράθυρο του αυτοκινήτου. Ο λόγος ηταν οτι ζητησε να πληρωθει. Βαριά τραυματισμένος ο μετανάστης κατέληξε στο νοσοκομείο.
Ας πούμε μόνον ότι στην ελλάδα υπάρχουν σκοτεινοί αριθμοί ως προς τα ρατσιστικά περιστατικά (όπως και τα αντισημιτικά, όπως και τα της σεξουαλικής κακοποίησης και άλλα πολλά) οπότε αυτό το χρονολόγιο έχει για εμάς και αυτή τη χρησιμότητα. Να σπάσουμε το μύθο ότι δεν υπάρχει ρατσισμός στην ελλάδα αλλά και να ξεμπροστιάσουμε τη χώρα όσο γίνεται. Γιατί οι 500 επιθέσεις που έχει καταγράψει η «Ένωση μεταναστών εργατών» μόνο μέσα στο πρώτο εξάμηνο του 2012 καταλαβαίνετε προφανώς ότι δεν μπορούν να συμβιβαστούν με τις μόλις 3 ρατσιστικές επιθέσεις που κατέγραψε η αστυνομία μέσα στο 2010 ή τις μόλις 22 που κατέγραψε μέσα στο 2011.
Από την άλλη, καταλαβαίνουμε σύντομα πως ένα κόμμα που πρόσφατα ανέβηκαν τα ποσοστά του δεν έχει καν την επιχειρησιακή δυνατότητα να διαπράξει όλες τις παραπάνω επιθέσεις, όπως δείχνουν και οι μαρτυρίες – και παρά τους μύθους που μπορεί να πλασάρει η ελληνική αριστερά και αναρχία. Ο λαός τους, δυστυχώς για αυτούς, καλοκαιριάτικα δούλεψε. Κράτος, νεοναζί και … βόθρος (σ.σ. κάτοικοι) συνεργάστηκαν λοιπόν άψογα σε όλη τη διάρκεια του Αυγούστου με πρακτικό αποτέλεσμα να έχουν τη δικιά τους πανελλαδική φασιστική εξέγερση, τον δικό τους “Δεκέμβρη” αυγουστιάτικα.
Με ασφάλεια κανείς μπορεί να συμπεράνει ότι σε όλο αυτό το ρατσιστικό σόου δεν υπήρξαν παραφωνίες από πλευράς κάποιου αντίπαλου δέους που στάθηκε στο πλευρό των μεταναστών. Κι αυτό γιατί τα δύο αριστερά κόμματα της βουλής (κομμουνιστικό και σύριζα) είτε ανακάτεψαν έναν ανθρωπιστικό λόγο εναντίωσης τους στις αστυνομικές επιχειρήσεις με λόγους ενάντια στο ΔΝΤ, την τρόϊκα και το κακό μέλλον των καημένων ελλήνων ή είτε, ακόμα χειρότερα, έκαναν στην κυβέρνηση κριτική διαχείρισης του προβλήματος της μετανάστευσης (π.χ. ο συριζα ανησυχούσε για το κλείσιμο των σχολών αστυνομίας και την “υποβάθμιση” των ακριτικών περιοχών – η έκφραση “υποβάθμιση της περιοχής” είναι μια πολιτισμένη κωδική έκφραση για να εκφραστούν οι ρατσιστές περιγράφοντας το τι παθαίνει μια περιοχή όταν έρχονται σε αυτήν μετανάστες, ακόμη και φυλακισμένοι). Δεν θέλουν τους μετανάστες στις περιοχές τους, όπως εξάλλου δεν θέλουν και τα σκουπίδια. Η μεταφορά δεν είναι τυχαία – στη βουλή αναφέρθηκαν σε μετανάστες και πρόσφυγες ως “σκουπίδια”. Ο μητροπολίτης Αλεξανδρούπολης, βέβαια, διαφώνησε – ως χριστιανός – με αυτή την έκφραση γιατί πολύ απλά: “η Θράκη δεν μπορεί να είναι σκουπιδότοπος”.
Κι από πλευράς εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς κι αναρχίας, όμως, δεν είχαμε κάτι διαφορετικό. Σε όλο τον Αύγουστο ελάχιστες διαδηλώσεις οργανώθηκαν με ελάχιστη συμμετοχή. Συγκεντρώσεις στις 13 Αυγούστου στην Ξάνθη και στη Λάρισα, στις 19 Αυγούστου στην Κομοτηνή κατάφεραν να μαζέψουν 40 άτομα στην κάθε πόλη. Έπειτα στις 22 Αυγούστου στην Αθήνα με 100 άτομα και στις 24 πάλι στην Αθήνα από την αριστερά με συμμετοχή χιλιάδων, κυρίως μεταναστών όμως. Αλλά και δεδομένου του τι γράφτηκε για την αυγουστιάτικη επέλαση του νεοφασισμού, δεν είμαστε σίγουροι αν θα θέλαμε να γραφτούν κι άλλα.
Από το χώρο των αναρχικών τοποθετήθηκε μόνο μια κατάληψη της Αθήνας η οποία με μια διάθεση μετατόπισης του ντόπιου ελληναρά ρατσιστή, του απευθύνθηκε για να τον πείσει: “Η Ιστορία έχει επανειλημμένως αποφανθεί ότι τα πογκρόμ δεν αποτελούν καμία λύση κανενός προβλήματος αλλά συνιστούν μήνυμα καταστολής και ελέγχου προς ολόκληρη την κοινωνία”. Στη συνέχεια, η γνωστή ρητορεία. Και οι έλληνες όταν ήταν μετανάστες στη γερμανία και τις ΗΠΑ… εγκληματούσαν. Οι κάτοικοι του Αιτωλικού δεν έχουν να χωρίσουν τίποτα με τους τσιγγάνους. Υπάρχουν καλοί μετανάστες που βοηθάνε να συλληφθούν οι κακοί μετανάστες κι άλλα τέτοια.3 Φυσικά, η ελληνική αριστερά καθώς είναι και ανοιχτά πατριωτική, κατάφερε να μπλέξει τα χτυπήματα στους μετανάστες με την πολιτική “ξεπουλήματος επιχειρήσεων του δημοσίου” που έχει αρχίσει η ελληνική κυβέρνηση. Εξάλλου ο ρατσισμός για την “πρωτοβουλία ενάντια στον φασισμό και τη ρατσιστική βία” δεν είναι παρά: “μια προσπάθεια διάσπασης της εργατικής τάξης”. Και όλα αυτά παρόλο που τα θύματα των επιθέσεων ήταν μετανάστες και οι θύτες έλληνες εργαζόμενοι.4
Όσον αφορά, δε, την εναντίωση στον “Φιλόξενο Δία” ξέρουν τι κάνουν οι “ευαίσθητοι” του ΣΥΡΙΖΑ. Όπως είπαμε – μπορεί να αναπτύσσουν στην καλύτερη ανθρωπιστικό λόγο εναντίωσης στην κατασκευή των στρατοπέδων κράτησης μεταναστών αλλά στην ουσία τι κάνουν; Συναινούν με τον όχλο. Σήμερα, πάγιο αίτημα του όχλου είναι το κλείσιμο των στρατοπέδων γιατί οι μετανάστες… θα “μολύνουν” τις περιοχές τους. Ε, με αυτές τις τάσεις κατεβαίνει κι ο ΣΥΡΙΖΑ στις διαδηλώσεις, απλά με ελαφρώς διαφορετικά επιχειρήματα. Κι όταν έχεις να συγκρίνεις μεταξύ λιντσαρίσματος και στρατοπέδου, πρωτοβουλίας του όχλου ή κρατικού σχεδίου, της απόφασης του δημάρχου κορινθίας να κάνει τους μετανάστες να πεθάνουν από δίψα ή να φυλάνε οι μπάτσοι τους μετανάστες, θα μας συγχωρήσετε αλλά θα προτιμήσουμε να πάρουμε την αντίθετη θέση από αυτή που παίρνει ο ΣΥΡΙΖΑ. Προτεραιότητα είναι να σταματηθεί ο όχλος και όχι να τον γλύψουμε ή να τον επιμορφώσουμε ή να κάνουμε αντιπολίτευση στο κράτος με ανίερες συμμαχίες.
Ας εξηγηθεί αυτό λίγο καλύτερα: Το ρατσιστοφασιστικό χρονολόγιο του Αυγούστου (δράστες, συχνότητα επιθέσεων, άπλωμα των περιστατικών στην ελλαδική επικράτεια) μας δείχνει τη διαμόρφωση ενός νέου πολιτικού σκηνικού στην ελλάδα μέσα στο οποίο η φιγούρα του “χρυσαυγίτη” θα ξεπερνιέται σε ριζοσπαστικότητα από τον κάθε δήμαρχο Κορίνθου που έχει εκλεγεί με το ΠΑΣΟΚ. Συνεπώς εδώ πια (και μάλλον δεν ήταν ποτέ έτσι) δεν έχει σημασία απλώς το “στοπ στους νεοναζί” αλλά το “στοπ στους έλληνες”.
Σε τέτοιου είδους συμπεράσματα μπορεί να καταλήξει κανείς κι από την ανάποδη. Που κινδυνεύουν περισσότερο οι μετανάστες; Η απάντηση αναμφίβολα – κι από το ίδιο το χρονολόγιο – λέει: στα χέρια του όχλου. Δύσκολα πράματα δηλαδή αν είσαι αριστερό κόμμα στην ελλάδα και θέλεις πολλούς ψηφοφόρους. Όπως το καταλαβαίνουμε εμείς, η κοινοβουλευτική αριστερά στην ελλάδα (κκε και σύριζα) – ως κομμάτι του λαού της, όχι μόνον δεν πρόκειται να ενσωματώσει στην πολιτική της τη συμπαράσταση στους μετανάστες αλλά θα κάνει και ό,τι μπορεί για να κερδίσει οφέλη από το κυνήγι τους. Η εξωκοινοβουλευτική αριστερά και η αναρχία, ως μικρές ουρές της κοινοβουλευτικής αριστεράς, βαδίζουν στις ίδιες ράγες μιας και υποβαθμίζουν από την πλευρά τους το ζήτημα του κοινωνικού ρατσισμού και των βαθιών ριζών του στο ελληνικό κοινωνικό σώμα. Η πλειοψηφική ανάλυση στον αναρχικό χώρο, π.χ., ταυτίζεται – στην καλύτερη περίπτωση πάντα – με μια ταξική ανάγνωση του ρατσισμού με βάση την οποία ο ρατσισμός είναι το δόλωμα του κράτους που ρίχνει στην εργατική τάξη για να μαλώνουν μεταξύ τους τα διάφορα κομμάτια της.
Καταλαβαίνουμε, λοιπόν, μέσα στο δεδομένο κλίμα πως το να έχεις ελευθεριακά οράματα για μια νέα και άλλη κοινωνία μέσα στην ελλάδα σήμερα, ή πρέπει κανείς να παρατήσει τα οράματα ή την ελλάδα. Το να κρατήσει και τα δυο ταυτόχρονα είναι αδύνατον. Έτσι, και στον αναρχικό χώρο επικρατεί σήμερα η σειρά σκέψεων: “ήρθε η κρίση, μετά η χρυσή αυγή και μετά ο ρατσισμός”. Κι αυτό γιατί ελάχιστοι ασχολούνταν συστηματικά με τις ιδιαιτερότητες του ελληνικού ρατσισμού πριν τη χρυσή αυγή. Η υποβάθμιση της εξουσιαστικής αυτής σχέσης και της σχετικής ανεξαρτησίας της οδήγησε στο να ταυτίζεται ο ρατσιστής με τον “μαχαιροβγάλτη χρυσαυγίτη” που χαιρετάει ναζιστικά, έχει διαβάσει το mein kampf και πηγαίνει σε οι συναυλίες. Ενώ από την άλλη, η κρίση που σα σημαίνον επιδέχεται τόσο πολλών και αντιφατικών σημασιοδοτήσεων, αποτελεί τελικά πανάκεια της κάθε σκατίλας της ελληνικής κοινωνίας: “Ε φυσικό είναι να γίνουν ρατσιστές μέσα σε περιβάλλον κρίσης-φτώχιας-ανεργίας“, όλοι στρέφονται ενάντια στον πιο αδύναμο”.
Τέτοια συμπεράσματα τελικά ανάγουν τον ρατσισμό μέσω οικονομικίστικων και ντετερμινιστικών δρόμων σε ένα παράγωγο… της κρίσης που δυστυχώς “μας” χτύπησε κι εμάς την πόρτα. Δύο πράγματα για αυτό:
α) ο ρατσισμός και η καταπίεση του αδυνάτου υπήρχε στην ελλάδα από τότε που γεννηθήκαμε ή μεταναστεύσαμε και δεν περίμενε την κρίση για να ξεσπάσει. Επιχειρήσεις όπως ο “Φιλόξενος Δίας” έχουν ξαναγίνει την τριετία ’97-’99 στην ελλάδα με κύριο στόχο τους χιλιάδες αλβανούς μετανάστες οι οποίοι συλλαμβάνονταν σε λεωφορεία και άλλα δημόσια μέρη στην Αθήνα και μαζεύονταν σε στάδια, γήπεδα κτλ επειδή πια δεν τους χωρούσα τα κρατητήρια. Όσο κι αν θύμιζε Χιλή του Πινοτσετ, η αντίδραση ήταν ελάχιστη. Αντίστοιχα, ρατσιστικά πογκρόμ πανελλαδικής εμβέλειας είχαμε κι άλλες φορές μέσα στην 20ετία. Αυτό σημαίνει ότι ρατσισμός και ελλάδα έχουν σχέσεις πολύ πιο παλιές και βαθιές από ότι ομολογούν οι όψιμοι πανικόβλητοι του κινήματος με την άνοδο της χρυσής αυγής. Το μόνο που αλλάζει είναι οι μορφές που παίρνει αυτή η βία, π.χ. την τελευταία διετία είναι της μόδας πιτσιρικάδες 15 χρόνων να βγαίνουν να βαράνε μετανάστες, το λεγόμενο paki bashing.
β) μια οικονομική κρίση – όπως και έγινε σε διάφορες χώρες στην ιστορία του 20ου αιώνα – δεν έβγαλε μόνο φασίστες αλλά έβγαλε κι αντιφασίστες. Αυτό είναι το τεραστιο κενό που υπάρχει στην ελλάδα σήμερα. ΙΣΩΣ μαντεύετε την άποψη μας για ένα κίνημα που συσπειρώνει αυτόν τον ηρωικό λαό που στην καλλυτερη περιπτωση αδιαφορεί παγερά για όσα περιγράψαμε. Αναφερόμαστε φυσικά στο κίνημα των “αγανακτισμένων”της πλατείας Συντάγματος αλλά και εν γένει στο “αντιμνημονιακό “κίνημα. Ενδεικτικό, για το περιεχόμενο αυτών των λαοσυνάξεων είναι ότι το μόνο σύμβολο που υψώθηκε ήταν η ελληνική σημαία. Ακόμα πιο εμετικό για τις δικές μας αντιλήψεις βέβαια ήταν η ταυτόχρονη παρουσία αριστερών και αναρχικών στο κάτω μέρος της πλατείας και όλης της γκάμας του εθνοπατριωτικού χώρου (των νεοναζί της Χρυσής Αυγής συμπεριλαμβανομένων) στο πάνω μέρος της πλατείας. Πολλοί, μάλιστα, που προσπάθησαν να εκδιώξουν άτομα που φόραγαν φασιστικά σύμβολα τραμπουκίστηκαν και λοιδορηθήκαν ως “προβοκάτορες” του μεγάλου κινήματος.
Παρένθεση για τη γερμανία αλλά και κινήματα άλλων χωρών: Όταν βλέπουμε αριστερές ή antifa ομάδες εκτός ελλάδας να δηλώνουν «Είμαστε όλοι έλληνες» ή να διατρανώνουν την αλληλεγγύη τους στην “αντίσταση του ελληνικού λαού στον γερμανικό επεκτατισμό” ή να κάνουν επιτροπές αλληλεγγύης στον ελληνικό λαό, χωρίς να διευκρινίζουν ποτέ σε ΤΙ ακριβώς δηλώνουν αλληλέγγυοι ή ακόμα χειρότερα αγνοώντας όλα αυτά τα αντιδραστικά χαρακτηριστικά που προαναφέραμε, τότε μπορούμε εύλογα να υποθέσουμε πως αυτή η “αλληλεγγύη” περισσότερο έχει να κάνει με τις δικές τους πολιτικές σκοπιμότητες ή και ψυχικές ανάγκες παρά με την πραγματικότητα που βιώνουμε εμείς ως αντιφασίστριες ή και μετανάστριες στην ελλάδα. Κι όλα αυτά θα μπορούσαμε να τα δικαιολογήσουμε ως άγνοια αλλά παραμένει ένα φλέγον ερώτημα. Όλοι αυτοί οι ριζοσπάστες τουρίστες εκ γερμανίας που επισκέφτηκαν τα τελευταία δύο χρόνια την ελλάδα και επισκέφτηκαν καταλήψεις και στέκια, καθώς και συμμετείχαν σε διαδηλώσεις ή και συγκρούσεις δεν είδαν και δεν άκουσαν τίποτα? Η πανδαισία από ελληνικές σημαίες στις απεργίες δεν τους δημιούργησε αμφιβολίες? Δεν κατάλαβαν τίποτα από το πογκρόμ που συνέβαινε λίγο παραδίπλα? Ή ακόμα χειρότερα. Στις “ένδοξες διαδηλώσεις” της 12ης Φλεβάρη δεν είδαν δίπλα στους εξεγερμένους και κάποιους άλλους εξίσου εξεγερμένους με μπλουζάκια Blood and Honour και ελληνικά σημαιάκια?
Από την άλλη, δεν είναι ότι χάθηκαν τα ζητήματα που μπορεί να τεθούν σε γερμανικό πλαίσιο. Αναρωτιόμαστε ακόμα για το ζήτημα της μνήμης και της αποκατάστασης της δικαιοσύνης. Η γερμανική ιστορία έχει πολλές σκοτεινές σελίδες στην ελλάδα. Δίστομο, Καλάβρυτα κτλ παραμένουν λέξεις άγνωστες για τον μέσο κάτοικο της γερμανίας και οι διαδοχικές κυβερνήσεις αρνούνται να ικανοποιήσουν το αίτημα των οικογενειών των θυμάτων για αποζημιώσεις. Εξάλλου, ένα κομμάτι αυτών που θα έπρεπε να αποζημιωθούν είναι και ο ελάχιστος πλέον εβραϊκός πληθυσμός της χώρας (86% το ποσοστό εξόντωσης).
Και μια μικρή παρέκβαση για το ζήτημα του αντισημιτισμού στην ελλαδα. Ο αντισημιτισμός είναι ο καναπές στο καθιστικό του ρατσισμού, ένα έπιπλο που το βρίσκεις στο σαλόνι κάθε καλού σπιτιού, ένα έπιπλο στο οποίο χωράει να κάτσει όλη η οικογένεια. Η ελληνική αριστερά και αναρχία δεν θα μπορούσε να αποτελούν εξαίρεση στη αντισημιτική συναίνεση. Ίσα-ίσα. Πρόκειται για το μοναδικό ίσως θέμα που προκαλεί τέτοια ομοφωνία στους αριστερούς κύκλους. Μπορεί να διαφωνούν για το ποιος ήταν ο καταλληλότερος διάδοχος του Λένιν, για το αν πρέπει να είμαστε με το δημοκρατικό συγκεντρωτισμό ή με την άμεση δημοκρατία, για το αν η Γη είναι στρόγγυλη ή επίπεδη αλλά σε αυτό συμφωνούν όλοι. Το Ισραήλ είναι ένα “κράτος-δολοφόνος”, η μεγαλύτερη απειλή για την ειρήνη όχι μόνο στην Μέση Ανατολή αλλά παγκοσμίως. Κι αυτή ακριβώς η ιδεοληψία είχε την ευκαιρία να εκφραστεί ουκ ολίγες φορές τα τελευταία χρόνια.
Μερικά ενδεικτικά παραδείγματα για να έχετε εικόνα της κατάστασης. Το 2006 επ΄ευκαιρία του πολέμου στον Λίβανο, το ΚΚΕ διοργάνωσε “αντιπολεμική“ πορεία εναντίον του Ισραήλ στην Θεσσαλονίκη κάτω από τα γραφεία της εβραϊκής κοινότητας Θεσσαλονίκης (ποσοστό εξόντωσης 95%). Το αντισιωνιστικό πάθος τους όμως δεν σταμάτησε εκεί. Θεώρησαν σωστό να “στολίσουν“ το Μνημείο του Ολοκαυτώματος με φωτογραφίες νεκρών παιδιών από τον πόλεμο του Λίβανου. Οι μόνοι που καταδίκασαν τη βεβήλωση του μνημείου του Ολοκαυτώματος ήταν το ίδιο το ΚΙΣ. Την επόμενη χρονιά, το 2007, ο ναζί Κωνσταντίνος Πλεύρης δικαζόταν για την δημοσίευση ενός βιβλίου που, μεταξύ άλλων, παραινούσε να διατηρούμε το Άουσβιτς σε καλή κατάσταση για μελλοντική χρήση. Η αντιεξουσιαστική εφημερίδα Βαβυλωνία έγραφε τότε πως χάριν της «ελευθερίας του λόγου» προσφέρεται με άρθρο της ως μάρτυρας υπεράσπισης. Τη Βαβυλωνία εκδίδει η Αντιεξουσιαστική Κίνηση, μέλος του Μ31.
Φυσικά, εναντίον του Πλεύρη στο δικαστήριο αρνήθηκε να τοποθετηθεί και ο ΣΥΡΙΖΑ παρόλο που κλήθηκε να το κάνει μετά απο γραπτή πρόσκληση. Επίσης, το 2009 στην πόλη της Λάρισας κατά την διάρκεια πορείας αλληλεγγύης στους συλληφθέντες της εξέγερσης του Δεκέμβρη 2008 ένα κομμάτι της πορείας επιτέθηκε στη συναγωγή και προσπάθησε να ξηλώσει το αστέρι του Δαυίδ από την πόρτα. Ευτυχώς, ένα άλλο κομμάτι διαδηλωτών – μάλλον πιο συνειδητοποιημένων αντι-αντισημιτών μιας και αρκετοί ήταν/ήμασταν μετανάστες – απέτρεψε αυτή την αντισημιτική ενέργεια. Πιο πρόσφατα, όταν ο πρόεδρος του Ισραήλ, Σιμόν Πέρες επισκέφτηκε την Ελλάδα και συναντήθηκε και με τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αλέξη Τσίπρα, αυτή η προδοσία δεν συγχωρήθηκε στον μελλοντικό πρωθυπουργό. Για αυτό το λόγο διαμαρτυρήθηκε ο Νίκος Μπέκης, υποψήφιος του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές, ξερνώντας ένα κλασικό χριστιανικό αντισημιτικό στερεότυπο: σε ανοιχτή επιστολή στον Αλέξη Τσίπρα έγραφε μεταξύ άλλων, “ο Σιμόν Πέρες μυρίζει αίμα”. Λίγο αργότερα η εφημερίδα Πριν κατηγόρησε τον Τσίπρα πως με την κίνηση του αυτή πέρασε στο πλευρό των Σιωνιστών. Πρόκειται για την ίδια εφημερίδα που το 2006 είχε σαν κύριο τίτλο της το σύνθημα «Εβραίοι δολοφόνοι θα πληρώσετε» για τα γεγονότα του πολέμου στον Λίβανο.
Φυσικά, ας μην ξεχάσουμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αρνήθηκε να παραστεί και στις 27/01/2009 στην Ημέρα Μνήμης του Ολοκαυτώματος στην Αθήνα ως ένδειξη διαμαρτυρίας, καθώς εκεί ήταν καλεσμένος και ο πρέσβης του Ισραήλ. Ε, οχι και να αποφασιζουν μονοι τους οι ελληνες εβραιοι ποιους θα καλουνε! Έτσι, ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε ένα με τη χρυσή αυγή ήδη πολύ πριν τις εκλογές του 2012 και το κυνήγι των μεταναστών, με αφορμή τον μεγάλο δαίμονα, το Ισραήλ. Γιατί, όπως σωστά το έθεσε κι ένας γνωστός ελληνοεβραίος δημοσιογράφος, “Πραγματικά πιστεύετε ότι μας ενδιαφέρει ποιος μας κυνηγάει κι αν ο ΣΥΡΙΖΑ μοιάζει ή δεν μοιάζει με το ΛΑΟΣ; Να σας θυμίσω ότι οι όποιες διαφορές μεταξύ των δύο, αν υπάρχουν, δεν ενδιαφέρουν ούτε τον χειρουργό ούτε τον ιατροδικαστή“.
Όλα αυτά είναι απλώς σταγόνα στον ωκεανό. Δεν μπορούμε να χωρέσουμε σε ένα κείμενο κάθε συζήτηση περί “εβραϊκού λόμπυ“, κάθε βεβήλωση εβραϊκών μνημείων, νεκροταφείων κτλ, κάθε αντισημιτικό σύνθημα στους τοίχους. Αξίζει πάντως να αναφερθεί μια ενδιαφέρουσα συνθήκη που προηγουμένως είχαμε απλώς υπαινιχθεί. Στην μάχη απέναντι σε όλα αυτά είναι πολύ ευκολότερο να βρεις συμμάχους ανάμεσα στους μετανάστες παρά στους έλληνες. Τόσο στην υπεράσπιση της συναγωγής της λάρισας όσο και στην δίκη του Πλεύρη. Τον εμπρησμό της συναγωγής Χανίων προσπάθησαν να τον αποτρέψουν επίσης Μαροκινοί και Αλβανοί μετανάστες. Και φυσικά είμαστε μια μεικτή ομάδα ΚΑΙ για αυτό τον λόγο. Ακριβώς γιατί είμαστε ενάντια στον αντισημιτισμό. Να το εξηγήσουμε και λίγο καλύτερα; Η μεγαλύτερη κοινότητα μεταναστών στην ελλάδα είναι η αλβανική. Η Αλβανία είναι η μόνη χώρα που ειχε μετα τον Β΄ Π.Π. περισσοτερο εβραϊκό πληθυσμό απο πριν τον πολεμο (από τους γερμανούς δεν πιάστηκε ούτε ένας, χαρης της προστασιας τους απο τον αλβανικο πλυθησμο) και τιμήθηκε μεταπολεμικά από το Yad Vashem ως Righteous among the Nations. Το να συγκριθεί αυτή η κοινωνία με την ελλάδα θα θύμιζε μακάβριο αστείο. Αρκεί να σκεφτούμε μόνο πως το ποσοστό εξόντωσης στην ελλάδα είναι ένα από τα υψηλότερα ποσοστά στην Ευρώπη. Ε, τώρα για να καταλάβετε την ξεφτίλα του αναρχικού και αριστερού χώρου στην ελλάδα, είναι αυτούς τους μετανάστες, τους Αλβανούς, που σήμερα βρίζουν έλληνες επαναστάτες διαδίδοντας στους χώρους τους πως οι αλβανοί είναι “μικροαστοί”. Εμείς νιώθουμε, από την άλλη, μια κοινότητα με τον αντιφασισμό αυτών των πιτσιρικάδων εμιγκρέδων που κάνουν τους δρόμους των ελλήνων ανασφαλείς. Έτσι επιβιώνουμε ως παραφωνίες σε ένα περιβάλλον εθνικίλας και ρατσισμού, αντλώντας από κάτι τέτοια στιγμές απόλαυσης χωρίς να ξεχωρίζουμε το αστυνομικό τμήμα από το μαγαζάκι του έλληνα ρατσιστή. Αυτή είναι μια πολιτική που δεν αντιλαμβάνεται την “κινηματική απομόνωση” ως πρόβλημα – ίσα-ίσα – παρόλα αυτά ψηλαφούμε βέβαια συνεχώς περιθώρια συνεργασιών με αξιοπρεπείς αντιφασιστικές ομάδες, π.χ. autonome antifa στην αθηνα, έστω κι αν δεν μοιραζόμαστε την ίδια ανάλυση/προέλευση εξολοκλήρου. Με μικρές κι ελάχιστες συνεισφορές βοηθαμε στην μόλυνση της ονειρεμένης τους καθαρής ελλάδας. Ειναι απαραίτητες για την περαιτέρω επιβίωση, τη δική μας και των φίλων μας. Τελειώνοντας και παραφράζοντας τη γνωστή φράση του Λίμπκνεχτ ότι “ο εχθρός είναι στην ίδια μας τη χώρα”, διαλέξαμε να λέμε “Ο εχθρός μας είναι η ίδια μας η χώρα!”
Antifa casa del campo/Antifa Negative,
12-13-14/09/2012, Frankfurt, Hamburg, Bremen
- https://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1417619
- https://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1417674
- Την εποχή που οι δολοφονίες, οι ληστείες και οι βιασμοί γίνονται ρατσιστικά λάφυρα…
- Πρωτοβουλία Ενάντια Στο Φασισμό Και Την Ρατσιστική Βία Καλλιθέας-Μοσχάτου-Νέας Σμύρνης