Ναι, μπορεί να ξυπνάτε πρωί-πρωί, ακόμη κι αν δεν έχετε δουλειά, απ’ τα κομπρεσέρ των “ιδιοκτητών που εξοικονομούν”, το καταλαβαίνουμε…
Και μπορεί και να κοιμάστε ξημερώματα γιατί με τόση πολεμική οικονομία και πειθάρχηση εκεί έξω, και αλλοπρόσαλλα ωράρια στη δουλειά… να έχουν προκύψει τα λεγόμενα “προβλήματα διαχείρισης ύπνου”… κι αυτό το καταλαβαίνουμε!
Και η αλήθεια είναι ότι τίποτα δεν μπορούμε να κάνουμε για όλα αυτά!
Αλλά τέλος πάντων, για τις όποιες ανάπαυλες της ημέρας μπορούμε να προσφέρουμε άλλο ένα τεύχος, το 28ο, του περιοδικού 151!
Τα θέματα του παρόντος διόλου αμελητέα:
* Στο “2004-2011: Μεγαλώνοντας από πογκρόμ σε πογκρόμ” μιλάμε για μια γενιά μεταναστών που μεγάλωσε μέσα από κορυφώσεις ρατσιστικής βίας που ξεσπούσε στα κεφάλια τους. Ταυτόχρονα, είναι μια προσπάθεια να αφηγηθούμε τι μηνύματα φέρανε μέσα τους αυτά τα πογκρόμ (το “γκέτο”, ο ρόλος του αντι-μουσουλμανισμού, η εργατική πειθάρχηση). Και επιπλέον είναι μια προσπάθεια για να αρχίσουμε να λέμε μια ιστορία δικιά μας, η οποία επίσης (διόλου περίεργα) άρχισε να φτιάχνεται στο περιθώριο αυτών των πογκρόμ.
* Στο “WAR TIME! Θερινή ώρα, ενέργεια και πολεμική οικονομία” απαντάμε στην αιώνια απορία που είχαμε, γιατί διάολε πάμε τα ρολόγια μια ώρα πίσω και μια ώρα μπροστά δυο φορές το χρόνο. Όπως θα δείτε το πράγμα έλκει την καταγωγή του από τις βασικές ιστορίες που κινούν τον κόσμο μας: την πειθάρχηση της εργασίας και τον πόλεμο. Το γιατί συνεχίζεται μέχρι τις μέρες μας, το αφήνουμε στην κρίση σας. Σας έχουμε όμως μέσα στο κείμενο και τουλάχιστον μια ιδέα για παιχνίδια με χάρτες στο σπίτι! (Η καλοκαιρινή διάθεση ανεβαίνει!)
* Στο “Μάχη για τις γειτονιές“, εν είδει εντιτόριαλ, παρουσιάζουμε ένα μέρος των όσων συζητήθηκαν στη σχετική εκδήλωση του antifa selanik που παρακολουθήσαμε από κοντά. Θεωρήσαμε ότι η “επιστροφή στα βασικά” (δηλαδή στις βασικές ιδέες-εργαλεία) σε σώζει πάντα από κακοτοπιές και άρα οφείλει να μπει μπροστά-μπροστά στο τεύχος. Έτσι, μπορείτε να διαβάσετε σε λίγες παραγράφους γιατί ο αντιφασισμός μας, τόσο του selanik όσο και ο δικός μας, είναι τέτοιος που είναι: ενδιαφέρεται και αντιμάχεται δηλαδή τον κρατικό έλεγχο του δημόσιου χώρου και δεν αρκείται στην αντιπαράθεση με τους φασίστες (με σβάστικα). Ενόψει, δε, ρετουσαρισμένης εκδοχής νεοναζί στο κοινοβούλιο, το κείμενο αποκτά απρόσμενα επίκαιρη διάσταση!
* Στο “Μια αντισημιτική επίθεση που δεν έγινε” συζητάμε πως ταιζόμαστε με ειδήσεις, μόνο και μόνο για να θέτουμε και να απαντάμε σε ερωτήματα τελείως άχρηστα για εμάς (δηλαδή κρατικά ερωτήματα και απαντήσεις). Αντ’ αυτού προτείνουμε μια εξέταση της πρόσφατης είδησης για τον σχεδιασμό τρομοκρατικής επίθεσης σε εβραϊκό εστιατόριο στην Αθήνα με έναν τρόπο που θα μας είναι πολλαπλά χρήσιμος. Χρήσιμος δηλαδή από άποψη της ανάγνωσης της τρέχουσας πολιτικής συγκυρίας, από άποψη ιστορίας αλλά και ανάλυσης των κινήσεων του κράτους μας σε ανάλογες περιπτώσεις στο παρελθόν!
* Στο “Των εχθρών τα φουσάτα περάσαν, ας χτίσουμε τώρα και κάνα σπιτάκι” ξεκινάμε με το καλό μας συνήθειο να ασχολούμαστε με την ιστορία των δικών μας οχτρών, ή τέλος πάντων κάποιων απ’ αυτούς. Στο συγκεκριμένο κείμενο ασχολούμαστε με τους έλληνες καραβανάδες. Ή έτσι νομίζαμε ότι κάναμε ξεκινώντας να σκαλίζουμε την ιστορία της γειτονιάς του Παπάγου. Τελικά, ως συνήθως, ψάξε-ψάξε, ξεμύτισε κάτι μεγαλύτερο: μια πρώτη γνώμη για το μεταπολεμικό κράτος πρόνοιας στην Ελλάδα, όταν αυτό στηνόταν γύρω από τα ελληνικά στρατά και κατασκευαστικούς οργανισμούς στα χακί!
* Στο “Πείραμα της Ημαθίας που πέτυχε. Μάνατζμεντ μεταναστών στο νότιο άκρο των Βαλκανίων απ’ την πανδημία μέχρι σήμερα” ασχολούμαστε με τον εκσυγχρονισμό και την επιτάχυνση της εκμετάλλευσης (της εργασίας των) μεταναστών όπως βγαίνει από διακρατικές συμφωνίες, ντόπια κρατικά έγγραφα και πρωτοβουλίες των αφεντικών απ’ την πανδημία και δώθε, μέσα στο νέο διεθνές περιβάλλον όπου κάθε κράτος κλείνεται στον εαυτό του! Απ’ την άλλη, δεν πιστεύουμε να νομίζατε ότι η σημερινή κρίση του ελληνικού κράτους θα ξεπερνιόταν με άλλον τρόπο απ’ αυτόν που έχει μάθει το κράτος και η κοινωνία μας εδώ και τριάντα χρόνια; Να θυμηθούμε λοιπόν και πάλι τα βασικά!
* Στο “Ο θεσμός της προίκας και η κατάργησή του. Η πειθάρχηση των γυναικών ως μέρος της εθνικής συμφιλίωσης” σας δίνουμε ένα τελευταίο δείγμα της συνολικής, συλλογικής μας δουλειάς για τη μεταπολίτευση, που πλέον κυκλοφορεί και σαν βιβλίο. Το κείμενο αυτό ασχολείται με το εκ νέου στήσιμο του κράτους πρόνοιας στην Ελλάδα τη δεκαετία του 1980, την κατάργηση της προίκας ως παγωμένου κεφαλαίου στη διευρυμένη αγροτική οικογένεια και την τότε αναδυόμενη ανάγκη του ελληνικού κεφαλαίου οι γυναίκες να να πάψουν να είναι κυρίως μητέρες και νοικοκυρές και να γίνουν μητέρες, νοικοκυρές και εργαζόμενες! Για κάποιο λόγο τώρα όλα αυτά περάσανε σαν σοσιαλισμός. Αλλά δεν θα πούμε παραπάνω για να μην κάνουμε σπόιλερ.
* Στο “Η ώρα των μικροαστών! Κάλπες, αυταπάτες και πολεμική οικονομία“, τέλος, θα διαβάσετε την πολυ-αναμενόμενη γνώμη μας για τις πρόσφατες διπλές εκλογές που έριξαν σε κατάθλιψη τους συριζαίους απανταχού στην Ελλάδα και επιβεβαίωσαν την “συντηρητικοποίηση της ελληνικής κοινωνίας” (!). Πώς θα πορευτούμε τώρα πια μετά απ’ αυτή τη βουτιά της ελλάδας μας στον “εξ-ορμπανισμό”; Όλα τα κρίσιμα απαντώνται σε μόλις 4 σελιδούλες!
2004-20211: Μεγαλώνοντας από πογκρόμ σε πογκρόμ // ΤΩΝ ΕΧΘΡΩΝ ΤΑ ΦΟΥΣΑΤΑ ΠΕΡΑΣΑΝ, ΑΣ ΧΤΙΣΟΥΜΕ ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΚΑΝΑ ΣΠΙΤΑΚΙ Μια ιστορία της γειτονιάς του Παπάγου // WAR TIME θερινή ώρα, ενέργεια και πολεμική οικονομία // Ο ΘΕΣΜΟΣ ΤΗΣ ΠΡΟΙΚΑΣ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ: η πειθάρχηση των γυναικών ως μέρος της εθνικής συμφιλίωσης // ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΝΤΙΣΗΜΙΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ // Η ΩΡΑ ΤΩΝ ΜΙΚΡΟΑΣΤΩΝ: κάλπες, αυταπάτες και πολεμική οικονομία // ΤΟ ΠΕΙΡΑΜΑ ΤΗΣ ΗΜΑΘΙΑΣ ΠΟΥ ΠΕΤΥΧΕ: Μάνατζμεντ μεταναστών στο νότιο άκρο των Βαλκανίων απ’ την πανδημία μέχρι σήμερα // ΜΑΧΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ: μια συζήτηση του antifa selanik
Βρείτε το από τις 3 Ιουλίου στα κεντρικά βιβλιοπωλεία της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης (πιο συγκεκριμένα, δείτε και στα Σημεία Διανομής) ή στείλτε μας στο antifa_ngt@yahoo.com
