(στις 04 νοέμβρη του 2012, οι σύντροφοι και οι συντρόφισσες από την antifa Jena κι άλλες συλλογικότητες από όλη τη γερμανία θα πορευθούν στους δρόμους της Jena, της ανατολικής γερμανίας, σε μια διαδήλωση ενάντια στα “γερμανικά αισθήματα” αξιώνοντας να μπει στο κέντρο το ζήτημα των κρατικά επιχορηγούμενων και κοινωνικά αποδεκτών νεοναζί δολοφόνων της NSU. τους στηρίζουμε!
http://411jena.wordpress.com)
Από το 2000 μέχρι το 2007, η NSU (Nationalsozialistischer Untergrund) δηλαδή μια οργάνωση νεοναζί δολοφόνων, είχαν εκτελέσει εν ψυχρώ εννέα μετανάστες (8 Τούρκους και έναν Έλληνα) και μια αστυνομικό, είχαν διαπράξει βομβιστικές επιθέσεις σε συνοικίες μεταναστών καθώς και 14 ληστείες τραπεζών. Όλα αυτά χωρίς να συλληφθούν από την αστυνομία. Ίσα-ίσα οι νεοναζί δρούσαν υπό την προστατευτική φτερούγα των μυστικών υπηρεσιών οι οποίες αν και τους παρακολουθούσαν από τα μέσα των 90΄ς δεν σταμάτησαν το εθνικοαπελευθερωτικό τους έργο.
Όλα αυτά είναι παράδοξα μόνο για κάποιον που αγνοεί την γερμανική ιστορία. Η ιστορία των στελεχών του εθνικοσοσιαλιστικού καθεστώτος και της ασυλίας που απόλαυσαν μεταπολεμικά (με πιο γνωστό ίσως παράδειγμα τον Hanns-Martin Schleyer) αποδεικνύει πως το γερμανικό κράτος δεν διακατέχεται από καμμιά αρνητική προκατάληψη προς τους ναζί. Κάθε άλλο! Η ίδια η Υπηρεσία Προστασίας του Συντάγματος στελεχώθηκε από πρώην SSκαι στον αγώνα ενάντια σε κάθε εξτρεμισμό η πείρα των πρώην μελών της Γκεστάπο αποδείχτηκε πολύτιμη.
Στην μετεπεξεργασία των εγκλημάτων της NSU κρίσιμο ρόλο έπαιξαν τα γερμανικά ΜΜΕ και η γερμανική ιντελλιγκέντσια που μετατόπισαν την συζήτηση από τους ναζήδες και τον δολοφονικό ρατσισμό τους στις “ελλείψεις και ανεπάρκειες” των μυστικών υπηρεσιών.
To γιατί να ασχολείται κανείς με την βελτίωση της γερμανίας μετά το Άουσβιτς είναι ένα ερώτημα που απαντιέται εύκολα αν σκεφτεί κανείς την εκπληκτική ικανότητα των ένα ερώτημα που απαντιέται εύκολα αν σκεφτεί κανείς την εκπληκτική ικανότητα των γερμανών να εκμεταλλεύονται παραγωγικά ακόμα και τα περασμένα τους εγκλήματα. Το ότι παρόλα αυτά η απόλυτη πλειοψηφία της γερμανικής αριστεράς όλων των αποχρώσεων ακόμα και η μίλιταντ επιμένει να βελτιώσει αυτή τη χώρα, μπορεί μόνο με τον παθιασμένο και ατράνταχτο δεσμό της με την πατρίδα και τον λαό της να εξηγηθεί. Από το πως ο βομβαρδισμός της Γιουγκοσλαβίας δικαιολογήθηκε ως “αποτροπή του νέου Άουσβιτς” μέχρι το πως τα πογκρόμ των 90′ς ήταν η αφορμή για να βρει δουλειά μια στρατιά ακαδημαικών και ΜΚΟ που ασχολούνται με το “πρόβλημα του ρατσισμού”.
Για να γυρίσουμε όμως στο “τρίο του Zwickau”, πιστεύουμε πως καλύτερη πάσα για μια αντιφά ομάδα δεν θα μπορούσε να δοθεί και μάλιστα από το ίδιο το γερμανικό κράτος. Ούτε ήταν ποτέ και ούτε είναι και τώρα η ώρα για “κριτική στον καπιταλισμό” ή “κριτική στο Ισλάμ” όταν το ίδιο σου το κράτος σου λέει πως κινεί και στηρίζει νεοναζιστικές ομάδες ενώ η γερμανική κοινωνία ως συνήθως “δεν ξέρει και δεν άκουσε τίποτα”…
Στην ελλάδα από την άλλη είμαστε ακόμα στο στάδιο του Ρόστοκ αλλά η μανία των ελλήνων να μοιάσουν στους γερμανούς, μας εγγυάται ένα όλο και πιο φαιό μέλλον.
Μερικά μόνο στιγμιότυπα της ραγδαίας φασιστικοποίησης των ελλήνων και του κράτους τους: Σύμφωνα με την Ένωση Μεταναστών Εργατών οι ρατσιστικές επιθέσεις ανέρχονται στις 500 το τελευταίο εξάμηνο. Και αυτές είναι μόνο οι freelanceεπιθέσεις από νεοναζί και απλούς έλληνες. Ταυτόχρονα, το ελληνικό κράτος εκτελούσε (με εντολή του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά)την αστυνομική επιχείρηση με το οργουελλικό όνομα Ξένιος (Φιλόξενος)Δίας. Στα πλαίσια της επιχείρησης αυτής, 34.000 μετανάστες και πρόσφυγες πέρασαν από κρατητήριο σε διάστημα μόνο 2 μηνών. Από αυτούς, 3.000 συνελήφθησαν και ξεκίνησε η διαδικασία απέλασης τους. Ταυτόχρονα με τους μετανάστες συνελήφθησαν εκατοντάδες τοξικοεξαρτημένοι, σεξεργάτριες και θύματα trafficking, σε μεγάλο ποσοστό τους τρανς. Η λαϊκή βούληση και η εθνική κυριαρχία στα καλύτερα της. Ο ένας στους δυο ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ (το ριζοσπαστικό κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας δηλαδή) δήλωσε μη-ικανοποιημένος από τα μέτρα γιατί τα έκρινε ως όχι αρκετά αυστηρά.
Επίσης, ανά την επικράτεια δημιουργούνται κέντρα κράτησης για μετανάστες χωρίς χαρτιά. Η αριστερά τα καταδίκασε ως σύμπτωμα “της απουσίας μεταναστευτικής πολιτικής του ελληνικού κράτους”, σιγοντάροντας τις ρατσιστικές διαμαρτυρίες του όχλου (κοινώς λαού). Οι κάτοικοι της Κορίνθου, της Ξάνθης, της Κομοτηνής και της Δράμας όμως δεν αρκουνταν με αυτα. Πήραν την μοίρα τους στα χέρια τους, αυτοοργανώθηκαν (ενάντια στους μετανάστες φυσικά), απαίτησαν την απομάκρυνση των “βρωμιάρηδων” από τις πόλεις τους και συγρούστηκαν με τα ΜΑΤ. Σε αυτό τον δίκαιο αγώνα βρήκαν φυσικό συμπαραστάτη την πρωτοπορία της ελληνικής εργατιάς, την Χρυσή Αυγή.
Για να συμπληρωθεί η εικόνα πρέπει να αναφέρουμε την ύπαρξη “εθνικά απελευθερωμένων περιοχών” στην Αθήνα με κύρια παραδείγματα τον Άγιο Παντελεήμονα, την πλατεία Αττικής και την περιοχή γύρω από τον σταθμό του ΟΣΕ. Σε αυτές τις περιοχές είναι επικίνδυνο για οποιονδήποτε μη-λευκό να κυκλοφορήσει το βράδυ και η τρομοκρατία των νεοναζί είναι καθημερινότητα. Αλλά και σε όσες περιοχές με παρουσία μεταναστών (π.χ. Ομόνοια,Βικτώρια,πλατεία Αμερικής)δεν έχουν το πάνω χέρι οι ναζί την ίδια δουλειά της συνεχούς τρομοκράτησης και των ξυλοδαρμών κάνει η ελληνική αστυνομία. Βέβαια, ο διαχωρισμός είναι μάλλον συμβατικός αν σκεφτούμε πως οι μισοί έλληνες μπάτσοι ψήφισαν Χρυσή Αυγή. Ο αρχηγός της ΕΛ.ΑΣ. μετά από ερώτηση δημοσιογράφου σχετικά με το ζήτημα απάντησε πως “δεν μας ενδιαφέρουν τα πολιτικά πιστεύω των αστυνομικών αλλά μόνο να κάνουν καλά την δουλειά τους”. Φυσικά, η “δουλειά” τους δηλαδή το ξύλο σε μετανάστες μόνο άσχετη δεν είναι με τα ακροδεξιά τους πιστεύω.
Όπως και η μεροληψία τους προς τους φασίστες και ναζί. Συγκεκριμένα η Χρυσή Αυγή απολάμβανε ασυλία πολύ πριν ανέβει το εκλογικό της ποσοστό στο 7% και μπει κεντρικά ως θέμα στην μηντιακή συζήτηση. Δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα: To 1978 μετά από 13 αλυσιδωτές εκρήξεις σε Αθήνα και Πειραιά συλλαμβάνεται μαζί με άλλους νεοναζί ο σημερινός φύρερ της Χρυσής Αυγής Νίκος Μιχαλολιάκος. Ο Μιχαλολιάκος καταδικάζεται σε 13 μήνες φυλάκιση.
Ο Περίανδρος Ανδρουτσόπουλος,υπαρχηγός τότε της Χρυσής Αυγής μετά από δίωξη του για ξυλοδαρμό σε έναν αριστερό φοιτητή κρυβόταν με την αρωγή της ελληνικής αστυνομίας για 8 χρόνια. Έπρεπε να πέσει στην δυσμένια του Μιχαλολιάκου για να κινητοποιηθεί ο κατασταλτικός μηχανισμός. Οι χρυσαυγίτες όμως κάθε άλλο παρά έχασαν σε αυτά τα χρόνια την σχέση τους με την μίλιταντ δράση.Τον φετινό Σεπτέμβρη μέλος της Χρυσής Αυγής στην Σπάρτη αποπειράθηκε να βάλει βόμβα η οποία εξερράγη στο άριο προσωπάκι του.
Και η αριστερά; Η αριστερά στην mainstreamεκδοχή της ποντάρει σε έναν εθνικιστικό αντιγερμανισμό που θέλει να ελευθερώσει το ελληνικό κράτος από τους “τοκογλύφους”, και από το «διεθνες τραπεζικο λομπυ» (κάτι μας θυμίζει αυτό) καθώς και από την “χούντα της Μέρκελ”και να το φέρει επιτέλους στην υπηρεσία του ελληνικού λαού (του ίδιου λαού που διαπράτει τις αγαθοεργίες που μόλις περιγράψαμε) ενώ στην ράντικαλ εκδοχή της ονειρεύεται ένα γενικό ξεσηκωμό αυτού του ίδιου λαού και ταυτόχρονα βρίζει τους μετανάστες ως drug dealers ή μικρομαγαζάτορες (σαν αυτούς που δολοφόνησε η NSU).
Δεν θα μπορούσε παρά να κλείσουμε με τα σοφά λόγια των Cafe Morgenland:
“Φυσικά, όλη η Ευρώπη είναι ένας βόθρος που βρωμάει, αλλά η Γερμανία παραμένει ο κύριος σωλήνας τροφοδοσίας της.”
Antifa Negative,
Νοέμβρης 2012