Εδώ και δεκαπέντε χρόνια το Ιράν δοκιμάζεται από μεγάλες φοιτητικές και εργατικές κινητοποιήσεις που λαμβάνουν πολύ συχνά πολιτικό χαρακτήρα ενάντια στο ισλαμικό καθεστώς που κυβερνάει τη χώρα δικτατορικά από το 1979. Η μία μετά την άλλη, αυτές οι κινητοποιήσεις καταστέλλονται με τη συνήθη αγριότητα που δείχνουν τα κράτη όταν νιώθουν να χάνουν τον έλεγχο της εξουσίας τους –και λιγάκι παραπάνω. Το 2006, το 2009 και τη διετία 2017-2018 έγιναν οι σημαντικότερες από αυτές τις διαδηλώσεις. Στις διαδηλώσεις του 2009 μονάχα, το ιρανικό κράτος δολοφόνησε σε μια περίοδο 10 μηνών 72 άτομα. Τον περασμένο Νοέμβρη του 2019 έγινε η τελευταία και πιο αιματηρή. Αυτό ήταν που προηγήθηκε του αμερικάνικου χτυπήματος κατά του Κασέμ Σολεϊμάνι και απέκρυψε η εγχώρια όσο και μέρος της διεθνούς αριστεράς. Αλλά πριν φτάσουμε στα γεγονότα των τελευταίων δύο-τριών μηνών, θα πρέπει να πούμε δυο λόγια για την καταγωγή της Ισλαμικής Επανάστασης του 1979.

Η συνέχεια εδώ