Η ελλάδα ξεπλένεται με το βρώμικο τρόπο (την ‘κρίση’)

[ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ]

Διαδήλωση ενάντια στους φασίστες. Οι φασίστες λίγο πιο πέρα. Ένας τους κάνει το λάθος να περάσει από κοντά μας. Καθώς 10 άτομα τον τρέχουν, τρομάζει κι ένας πιτσιρικάς που περπατούσε στο ίδιο ύψος του δρόμου με τον φασίστα. Γυρνάει ο πιτσιρικάς, βλέπει κι αυτός τα 10 άτομα, αρχίζει κι αυτός να τρέχει ενστικτωδώς από φόβο. Τα 10 άτομα τους βλέπουν να τρέχουν στο ίδιο ύψος του δρόμου, νομίζουν ότι είναι παρέα. Ο φασίστας σωριάζεται. Ο πιτσιρικάς τη γλιτώνει με σφαλιάρες γιατί προλάβαμε να τον ρωτήσουμε τι και πως. Και τελικά ήταν άσχετος. Τσάμπα τις έφαγε. Κατά λάθος. Ο πιτσιρικάς ήταν αλβανός μετανάστης. «Χίλιες συγγνώμες αλλά…» Μέχρι να γυρίσουμε, ακούμε να διαδίδεται η συκοφαντία «ο ένας από τους δυο φασίστες ήταν αλβανός!». Μικρό κι ασήμαντο το περιστατικό;

Λοιπόν, τούτες εδώ οι σκέψεις αφιερώνονται σε κάτι μικρό, κάτι ελάχιστο κι ασήμαντο αλλά που κάπως συνδέεται με αυτά που περιγράψαμε στο προηγούμενο κείμενό μας, γύρω από το ξέπλυμα των ελλήνων με αφορμή την πρόσφατη κρίση. Αυτό το ξέπλυμα, όπως το δώσαμε, περιλαμβάνει μια αθώωση (ναι, καλά μαντέψατε, είναι του ντόπιου πληθυσμού) και περιλαμβάνει επίσης ένα φταίξιμο (ναι, καλά μαντέψατε κυρίως των ξένων του τόπου!). Λοιπόν, αυτό το φταίξιμο δεν θα ‘ταν ποτέ αρκετό αν απλά έριχνε τα πάντα στους μη-έλληνες (π.χ. μας παίρνουν τις δουλειές, απομυζούν τον κρατικό κορβανά κτλ) γιατί τότε κανείς θα μπορούσε να πει: κάτσε ρε παιδιά, οι ξένοι σας φταίνε για αυτά; Μήπως την ψάχνετε ρατσιστικά τη φάση; Όχι, όμως! Γιατί ως γνωστόν στην ελλάδα ΔΕΝ υπάρχει ρατσισμός! Γιατί αυτό; Μα, γιατί αυτή η τρισένδοξη φυλή έχει βλογηθεί από το άγιο φως του φι-λο-τι-μου, της φι-λο-ξε-νί-ας και άλλων τέτοιων πρωτότυπων ελληνικών λέξεων. Ρατσιστές, λοιπόν, μπορεί να υπάρχουν αλλά ετούτοι έλληνες δεν είναι. Μπορεί να είναι τίποτα Αλβανοί, τίποτα άλλοι ξένοι, αλλά έλληνες γιοκ.

Τώρα εμάς τους πονηρά σκεπτόμενους αυτή η ηλίθια παραπάνω αφήγηση μας φαίνεται βολική και ταιριάζουσα με το ακροδεξιό σλόγκαν των ελλήνων (και όχι μόνο των ελλήνων βέβαια) φασιστών πως: ‘ο σημαντικότερος ρατσισμός σήμερα στην ελλάδα είναι ο ανθελληνισμός’. Δηλαδή σα να λέμε, εμείς είμαστε οι ρατσιστές. Έστω κι αν κάνουμε πολιτική κριτική κι ας μη μιλάμε για ελληνικά γονίδια. Ενώ αυτοί που μιλάνε για βρώμα και γονίδια δεν είναι, βέβαια, ρατσιστές αλλά λουσμένοι από την κληρονομιά της αρχαίας ελλάδος. Τέλος πάντων.

Τώρα, σε αυτό το αφήγημα λοιπόν το ‘ρατσισμός-δεν-υπάρχει-τον-έχουν-οι-αλβανοί’ ας πούμε, εμείς βλέπουμε και την αξία της λειτουργίας του και πόσο μάλλον σε περίοδο κρίσης (εξάλλου, έχουν γίνει ντοκιμαντέρ και επί του θέματος, π.χ. του Τσίμα!) όπου αφενός ο καημένος λαός δεν πρέπει να κατηγορηθεί για κάτι, αφετέρου ο ίδιος λαός πρέπει να είναι απενεχοποιημένος όταν αποφασίσει να βάλει μπρος διάφορα πατριωτικά σχέδια και αρχίζει να βαράει στο ψαχνό τους μη-πατριώτες. Το να μεταθέσεις αλλού τον ρατσισμό σου, με λίγα λόγια, σε βάζει σε θέση άμυνας. Και πόσο μάλλον όταν είσαι ήδη βαλλόμενος από έναν άλλο ρατσισμό, ξέρετε, τον ανθελληνισμό. Και ειδικά σε καιρούς κρίσης όπου η κυρία συνωμοσιολογία γίνεται κολλητάρι με τον κύριο πατριωτισμό.

Συνοψίζουμε: α) ρατσισμός στην ελλάδα δεν ξέρουμε τι είναι, β) ρατσιστες ίσως είναι τίποτα αλβανοι και άλλοι μη-έλληνες, γ) τον κύριο ρατσισμό, τον ανθελληνισμό τον βιώνει ο ελληνικός λαός και δ) πόσο μάλλον σήμερα που έχουμε κρίση. Όλο το πακετάκι λέγεται, στα δικά μας αυτιά και μάτια, χτίσιμο μιας ταυτότητας θύματος για λογαριασμό του επιτιθέμενου. Του ελληνικού εθνικισμού, της ελληνικής ιδεολογίας, για όποιον δεν κατάλαβε ακόμα.

Τώρα, οι παραπάνω κρίκοι-συλλογισμοί προφανώς θέλουν και λίγο μπίρι-μπίρι για να εντυπωθούν στα μυαλά του καθενός και επειδή μέχρι σήμερα αυτά τα λέγανε μόνο ακροδεξιοί, κάπως θα έπρεπε να κοινωνικοποιηθούν. Εμείς εδώ σήμερα δεν θα πούμε ποιος θα κοινωνικοποιήσει το προφανές, δηλαδή τον δ) συλλογισμό-κρίκο. Σε αυτό το συλλογισμό ποντάρουν μαζικά όλες τους και όλοι τους: οι «Είμαστε-όλοι-έλληνες» στο facebook, οι «μου-μίλησαν-περιφρονητικά-στο-πανεπιστήμιο-στο-λονδίνο», οι ανησυχούντες στα ελληνικά ΜΜΕ για τους έλληνες μετανάστες στη γερμανία, στο οστράλια και στην αγγλία, οι … , οι … κ. ο. κ.

Αποσαφήνιση: Δε λέμε ότι κάποιοι που όντως είναι μετανάστες και έχουν ελληνικά χαρτιά δεν πρόκειται να φάνε ρατσισμό στας αγγλίας και πόσο μάλλον στας γερμανίας. Κάθε άλλο. Έτσι είναι ο τροχός και γυρνάει. Αλλά δεν θα σταθεί αυτό λόγος για εξιλέωση των βασάνων των Αλβανών στην ελλάδα, ε; Ή μήπως θα βοηθήσει αυτό να παίξει αλλαγή πολιτικής (των ελλήνων και του κράτους τους) στην ελλάδα; Θα σημάνει αυτό ότι στα λεωφορεία στην Πατησίων θα δούμε και το πρώην ελληναριό πλέον να σηκώνει κεφάλι και να απομονώνει τους έλληνορατσιστές; Χμμ. Κομματάκι δύσκολο το βλέπουμε. Όσο για τους έχοντες ελληνικά χαρτιά στας γερμανίας, αν καταλάβουν ποιος και τι τους φταίει, δεν μας χαλάει να πλακώσουν στις μάπες κανα γερμανορατσιστή ή καναν του BNP στας αγγλίας. Κατά τα άλλα, για να μας πείσει ότι είναι σοβαρό το αφήγημα ‘οι-ελληνες-περνάνε-δύσκολα-στα-ξένα’ θέλουμε να δούμε και λίγο τσουρούφλισμα ακόμα… γιατί, όσο να πεις, το να σου μιλάνε περιφρονητικά δεν μπαίνει στην ίδια ζυγαριά με το να σε σκοτώνουν για ένα καρπούζι ή να σου απαγορεύουν την κυκλοφορία μετά τη δύση του ηλίου ή να σε δένουν στο μηχανάκι και να σε σέρνουν στο χωριό ή να σε βιάζουν και να σε διώχνουν από την πόλη, μετά να αθωώνουν τους βιαστές και να είσαι εσύ κατηγορούμενη. Και… και… και… άλλα τέτοια σε 20 ζεστά χρόνια φιλοξενίας. Έτσι δεν είναι; Πρέπει κανείς να παραμείνει τουλάχιστον καχύποπτος όταν στη χώρα ‘που-δεν-υπάρχει-ρατσισμός’, αυξάνουν τα περί ρατσισμού κατά ελλήνων.

Ο αλβανός ρατσιστής

Εμείς εδώ θα ασχοληθούμε, όμως, με τον άλλον, τον πιο περίεργο συλλογισμό-κρίκο από την παραπάνω αλυσίδα και αυτόν θα κυνηγήσουμε γενεαλογικά: το ‘οι αλβανοί είναι ρατσιστές’. Γιατί? Γιατί πράγματι πρόκειται περί ενός οξύμωρου σχήματος που μπήκε πολλάκις τα τελευταία χρόνια στα χείλια και στα αυτιά των ελλήνων αφού καλλιεργήθηκε ως κοινή συνείδηση. Το χοντρό του πράγματος είναι ότι για να καλλιεργηθεί και να συζητηθεί ρητά μια τέτοια απόφανση έπρεπε να είναι πιστευτό. Αν αυτός ο κρίκος ήταν πιστευτός, τότε ίσως γίνονταν και οι άλλοι λίγο πιστευτότεροι…

Όπως π.χ. αυτός ο κρίκος, βέβαια, που δεν ανήκε σε αυτή τη ροή σκέψεων αλλά σε μια άλλη που ακούει στο γενικό όνομα: αντι-ισλαμισμός, ή αλλιώς και ‘κυνήγι των ασιατών-αφρικανών μεταναστών που έσκασαν την τελευταία δεκαετία στην ελλάδα με άλλοθι τις αφηγήσεις αλβανών και άλλων λευκών και βαλκάνιων μεταναστών’ και, άρα, με πρακτικό αποτέλεσμα και πάλι το ξέπλυμα του αντι-ισλαμικού ή αντι-μεταναστευτικού ρατσισμού των ελλήνων.

Και πως λοιπόν θα γίνει κάτι πιστευτό σχετικά με το ρατσισμό; Πως θα γίνει κάτι πιστευτό σχετικό με τους αλβανούς μετανάστες; Ποιος πρέπει να το διαδώσει με επιτυχία και να μη δημιουργήσει υποψίες; Θα σας βοηθήσουμε. Δεν είναι η αστυνομία (αν και βοήθησε κι αυτή). Δεν είναι κάτι τύποι σαν την Ένωση Μεταναστών Ελλάδας, οργανώσεις-φαντάσματα που χρηματοδοτούνται από το κράτος (αν και βοήθησαν κι αυτοί). Είναι ο καθ’ ύλην αρμόδιος για θέματα ρατσισμού στην ελλάδα: η ελληνική αριστερά!!!

δεξιό κι αριστερό, ίδιο είν’ το ελληναριό!

Ήτο μια ωραία κυριακάτικη πρωία, λοιπόν, που καθόμασταν και διασταυρώναμε πόσες κοινές ιστορίες είχαμε μεταξύ μας με δράστες ‘αλβανούς ρατσιστές’. Κι ένα ακόμη κοινό είχαν αυτές οι ιστορίες, πέρα από τη φερόμενη εθνικότητα των δραστών. Οι αφηγητές και οι αφηγήτριες ήταν έλληνες και ελληνίδες! Καθώς είμαστε καχύποπτες, πρέπει να το ομολογήσουμε, με τα αντιρατσιστικά αντανακλαστικά των ελλήνων, η ιστορία, οι ιστορίες μας βρωμούσαν λίγο-πολύ στερεότυπο του στιλ ‘οι γκέι είναι μισογύνηδες’ κτλ. Εξάλλου, ξέραμε ότι και οι έλληνες δεν είναι εύκολοι στην ενσωμάτωση μειονοτήτων. Όλο και κάποιο ελληνικό κουσούρι θα τους φορτώσουν. Ή, από την άλλη, θα τους προτρέψουν να υιοθετήσουν. Ήδη από το πώς συζητιόταν η Αμάρυνθος βρωμούσε. Είχε εντοπιστεί, λέει, εκεί στις φωτογραφίες με τους ντόπιους κι ένας Αλβανός! Αμάν! Που διάολο τον διέκρινε τον Αλβανό το (ρατσιστικό) μάτι; Μάλλον θα είναι εκπαιδευμένο από τον μπαμπά του και τη μαμά του. Αλλά ας γυρίσουμε στην αφήγηση. Κάποιος είχε πάρει ‘ελευθεροτυπία’ (για τον αναγνώστη του μέλλοντος: φυλλάδα που σε ευρύτατη κυκλοφορία πριν την κρίση πουλούσε νέα και αρθρογραφία σε αριστερό ακροατήριο). Κάπου εκεί μέσα συναντούσαμε και διαπιστώναμε ότι ο,τι μόλις συζητούσαμε είχε ήδη γίνει ανάλυση, κτήμα της κοινωνίας της αριστεράς δηλαδή που έφτασε να γίνει και άρθρο στην εφημερίδα. ‘Ξένοι και Ξενοφοβικοί’, λοιπόν, από τη Ντίνα Δασκαλοπούλου στις 03/10/2010. Αλλά αν ήμασταν πιο προσεκτικοί, θα είχαμε ήδη διαβάσει και το ‘Είμαστε λευκοί, όχι σαν αυτούς…’ του Γιάννη Παπαδόπουλου στα ΝΕΑ, στις 17/09/2010, δύο εβδομάδες πιο πριν δηλαδή. Μετά ήρθε η Καθημερινή κτλ κτλ. Και τέσσερις μετά ήρθε και το απαραίτητο «Μην μας αφήνετε μόνους με τους Αλβαναράδες», του συγγραφέα Γκαζμέντ Καπλάνι, τον οποίο και περιέφεραν από εφημερίδα σε εφημερίδα ως τον Αλβανό-άλλοθι για να πέσουν με τα μούτρα, βέβαια, και με την άνεση τους οι πολιτισμένοι έλληνες στους ‘αλβανούς ρατσιστές’. Έφτασε, φυσικά, και η σειρά του ΠΡΙΝ στις 28/09/2010 με το ‘Άγιος Παντελεήμονας χωρίς έλεος’. Σε όλα τα παραπάνω άρθρα σκιαγραφούνταν πρόσωπα Αλβανών ρατσιστών.

Είχε μεγάλο ενδιαφέρον, λοιπόν, που δύο χρόνια μετά το ξέσπασμα της ιστορίας με τον άγιο παντελεήμονα ανακαλύφθηκαν οι αλβανοί ρατσιστές ως τουλάχιστον συνυπεύθυνοι με τους χρυσαυγίτες. Κι ακόμη μεγαλύτερο ενδιαφέρον το ότι αυτή η ‘ανακάλυψη’ – μέσα σε ένα πλαίσιο ομαλοποίησης του χοντρού και μαφιόζικου ρατσισμού του παντελεήμονα – έγινε από την αριστερά ή από τα στέκια τέλος πάντων, έντυπα ή μη, της αριστεράς, της κατεξοχήν υπεύθυνης δηλαδή για την παρακολούθηση των εξελίξεων στο πεδίο του ρατσισμού.

Ποιες αντιλήψεις πέρασαν, έτσι, με αυτό τον όμορφο και σχετικά ήσυχο τρόπο στα μουλωχτά;

Πρώτον, πως στην ελλάδα για να κάνεις μια συζήτηση για το ρατσισμό, όταν οι θύτες δεν έχουν γεννηθεί στην ελλάδα, πρέπει να το τονίσεις. Και άρα να υποπέσεις και πάλι στο ρατσισμό. Για να το κάνουμε ξεκάθαρο. Το ρατσιστικό χέρι που σηκώνεται εναντίον μεταναστών πρέπει να κόβεται. Όταν εμείς βλέπουμε, καταγράφουμε, αντιδρούμε ή έμπρακτα σταματάμε αυτό το χέρι λοιπόν, δεν θα κάτσουμε να ρωτήσουμε αυτόν στον οποίο ανήκει, τον τόπο γέννησης του ή ποια γλώσσα μιλάει γιατί αυτό δεν παίζει απολύτως κανένα ρόλο. Ούτε για το θύμα της επίθεσης, ούτε για εμάς συνεπώς.

Η διάκριση μεταξύ μεταναστών και ελλήνων γίνεται για ένα και μόνο λόγο: για να διατηρούν οι έλληνες τα ποικίλα προνόμια τους. Δεν πρόκειται για διάκριση γεωγραφική προφανώς. Πρόκειται για διάκριση ρατσιστική, θεσμική ή όχι. Άρα όταν μιλάμε για έλληνες και μετά μιλάμε για μετανάστες ξεχωριστά, το κάνουμε αυτό – τουλάχιστον εμείς που δε συναινούμε στη διάκριση αυτή – γιατί θέλουμε ακριβώς να θίξουμε τη διαφορά που χωρίζει τις δύο ταυτότητες. Θέλουμε να θίξουμε το ρατσισμό, στις χιλιάδες παραλλαγές του, τη διαφορά στα μεροκάματα, δύο παράλληλες μα αποκλίνουσες ζωές βάσει ενός τυχαίου παράγοντα της ζωής του ενός/ της μιας: του τόπου γέννησης.

Η διάκριση αυτή, όμως, όταν ξεφεύγει από το θέμα του ρατσισμού και των γενικότερων διακρίσεων, τι εξυπηρετεί; Αυτό το λόγο πρέπει να απαντήσει όποιος μιλάει π.χ. για ‘αλβανικό ρατσισμό’. Για ποιο λόγο να τονίσεις τις εθνικές προλεύσεις των δραστών σε ένα π.χ. πατριαρχικό έγκλημα; Ή σε μια ρατσιστική επίθεση ενός Ινδού εναντίον ενός Πακιστανού π.χ. στον άγιο παντελεήμονα; Στην περίπτωση αυτή δύο μπορεί να είναι οι λόγοι για μια τέτοια διάκριση, αλλά στην ουσία ένας: είτε δηλαδή να συναινέσεις σε μια διάκριση με απώτερο στόχο μια ρατσιστική διατύπωση (αυτό που είναι π.χ. στη μόδα σήμερα, ότι οι μουσουλμάνοι μετανάστες είναι υπεύθυνοι για πατριαρχικά εγκλήματα) είτε να κατασκευάσεις κοινωνιολογικές κατηγορίες με τους περισσότερο και λιγότερο π.χ. βίαιους, ρατσιστές, σεξιστές κτλ μετανάστες και, άρα, να καταλήξεις στην ίδια προβληματική… μαλακία, απλά με επιστημονικό περιτύλιγμα. Κι αυτό γιατί τόσο οι μελέτες κατηγοριοποίησης των μεταναστών με βάση το βαθμό αφομοίωσης, ενσωματώσης, εκμάθησης της γλώσσας, βίαιης συμπεριφοράς κτλ δεν αποτελούν παρά μελέτες ελέγχου των μεταναστευτικών κοινοτήτων, κατά παραγγελία του κράτους που τους ‘φιλοξενεί’. Και μη μας πείτε τώρα πως αυτά σας φαίνονται περίεργα. Οι μπάτσοι δεν πάνε μόνο για καφέ στο Πάντειο, αυτό είναι γνωστό, έτσι δεν είναι;

Δεύτερον, πάλι σχετικά με τον πλειοψηφικό ελληνικό ρατσισμό οι παραπάνω ισχυρισμοί των ελλήνων (αριστερών κατά βάση) δημοσιογράφων τείνουν σε μια σχετικοποίηση του και, άρα, μια υποβάθμιση του.

Τρίτον, πέρα από την ανακάλυψη του ‘φονταμενταλισμού’ και του ‘σεξισμού’ των μουσουλμάνων – σημεία στα οποία η επιχειρηματολογία συνταυτίζεται με την επίσημη δεξιά και ακροδεξιά – το αφήγημα περί ‘ρατσισμού των Αλβανών’ σπάει τα ρεκόρ ηθικής αφού πια οι έλληνες, έπειτα από δεκαετίες εξευτελισμού και κυνηγητού των Αλβανών μεταναστών, έρχονται να ζητήσουν και τα ρέστα. Ξεπλένουν μεν τις ενοχές τους αλλά με το βρώμικο τρόπο! Να θυμίσουμε τον Edison Jahai μαχαιρωμένο στο Ρέθυμνο με 17 μαχαιριές; Τον Gramoz Pallushi, θύμα του μεγάλου αντιαλβανικού πογκρόμ της 4^ης Σεπτέμβρη 2004; Ποιον από τους δεκάδες νεκρούς; Ποιον από τους χιλιάδες χτυπημένους; Ποιον από τους εκατοντάδες χιλιάδες εξευτελισμένους;

Τέταρτον, η κατηγοριοποίηση των μεταναστών και η ενίσχυση μιας φιλολογίας μιας μεταξύ τους αντιπαλότητας δεν είναι πρακτική άλλη από τη γνωστή ‘διαίρει και βασίλευε’, την οποία επίσης γνωρίζει το κράτος πολύ καλά αλλά και οι κοινωνιολόγοι του μπορούν να προετοιμάσουν ανά πάσα στιγμή. Το σενάριο της ‘λευκής ή βαλκανικής συμμαχίας’ εναντίον των ασιατών και μαύρων μεταναστών τρέφεται και από τον εαυτό του.

Πέμπτον, δε γίνεται να μην παρατηρήσουμε βέβαια το εξής στοιχείο αναβάθμισης του νέου αντι-ρατσιστικού λόγου: έχει διαβάσει πολιτική ταυτότητας. Από τα δεξιά βέβαια. Αλλά είναι κι αυτή μια πολιτική ταυτότητας (Alain de Benoist λέγεται αυτός ο ακροδεξιός κύριος που σκέφτηκε τα παρακάτω και τα σκέφτηκε στην υπηρεσία ενός ακροδεξιού think tank της γαλλίας). Σύμφωνα με το αφήγημα, λοιπόν, – που δεν το ανακάλυψαν, βέβαια, οι έλληνες  αλλά έχει κάνει τουρ σε διάφορους ευρωπαϊκούς βόθρους – ρατσισμός δεν υπάρχει, υπάρχει μονάχα ξενοφοβία, μια σχεδόν παθολογική κατάσταση κατά την οποία οι «ντόπιοι» φοβούνται μήπως η έλευση μεταναστών στις δυτικές χώρες αλλοιώσει την δική τους πολιτισμική ταυτότητα! Άρα ποιοι είναι οι ρατσιστές τώρα; Αιχμή του δόρατος αυτών των ωραίων θεωριών αποτέλεσε και στο πρόσφατο παρελθόν η εναντίωση στην ‘παγκοσμιοποίηση’ που ισοπεδώνει τις πολιτισμικές διαφορές αλλά και η ‘πολυπολιτισμικότητα’ που εξισώνει όλους τους πολιτισμούς – πράγμα απαράδεκτο, όπως ξέρουμε, γιατί κάποιοι πολιτισμοί είναι πιο ίσοι από τους άλλους.

Στο φόντο του παραπάνω ‘θεωρητικού’ αφηγήματος, ξεκινούν δύο φοβερές και τρομερές μπούρδες που περιφέρουν πατενταρισμένοι και μη φασίστες σε όλη την ευρώπη την τελευταία εικοσαετία. Η μία μπούρδα ταυτίζεται με μια κάπως βολική αντίληψη της ιστορίας: κατά την οποία στη Δύση ανήκουν τα κινήματα της ισότητας και της ελευθερίας και άρα αυτά που γνωρίζουν από ρατσισμό/αντιρατσισμό, ενώ στην Ανατολή (και στο πρώην ανατολικό μπλοκ δηλαδή αλλά και στις αραβικές και αφρικανικές και ασιατικές χώρες) αυτές οι ιδέες λείπουν παντελώς και άρα ίσως δεν ξέρουν πότε καταπιέζονται κιόλας. Η Δύση δεν διακρίνεται για το Άουσβιτς και την Τρεμπλίνκα! Σε αυτήν μετράνε μόνο τα θετικά.[1] Αντίστοιχα, στην ελληνική περίπτωση μας, οι ‘οπισθοδρομικοί’ οι αλβανοί τι μπορούν να μας εισάγουν εμάς εδώ, στην κοιτίδα του πολιτισμού, την ελλάδα; Τίποτα. Ίσα-ίσα άγχος για να μην αλλοιωθούμε πολιτισμικά. Καταλάβατε τι έγινε; Οι μετανάστες φέρανε το ρατσισμό! Και, σύμφωνα με το παραμύθι, τέτοιος, ρατσισμός δηλαδή, δεν υπήρχε στην ελλάδα πριν τα 90ς, μετά ξεκινάει η ιστορία του στο νεότερο ελληνικό κράτος.[2] Αλλά αυτό το τελευταίο είναι το κρίσιμο και χρήσιμο συμπέρασμα.[3]

Αξίζει εδώ να πούμε ότι η αφήγηση περί ‘αλβανικού ρατσισμού’ στοχεύει να λοιδορήσει τους αλβανούς μετανάστες στην ελλάδα – κι όχι μονάχα αποκρύπτοντας ένα μεγάλο βαθμό αλληλεγγύης που δείχνουν μετανάστες ανεξαρτήτως προέλευσης και εθνικότητας μεταξύ τους στην καθημερινότητα τους, στους δρόμους, στα μαγαζιά, στα κρατητήρια, τις φυλακές, τις κλούβες.  Στοχεύει να τους λοιδορήσει και σαν αλβανούς. Με την εξίσωση που επιτυγχάνεται μεταξύ ελλήνων και αλβανών, είναι πιθανόν κανείς/καμιά να ξεχάσει από το που προέρχονται οι αλβανοί και πόσο αυτό το ‘που’ διέφερε διαχρονικά και ποιοτικά από τον εδώ τόπο που έχει μπετοναριστεί με 190 χρόνια εθνικισμού και ρατσισμού ως επίσημων κρατικών δογμάτων. Δεν θα σας κάνουμε τώρα μάθημα ιστορίας αλλά μπορούμε να σας πούμε το ελάχιστο αυτονόητο. Παρόλο που ένας σοβινισμός υπήρχε σε κάθε κομμουνιστικό καθεστώς πριν τα 90ς, θρησκεία και έθνος ήταν δύο από τις πιο χεσμένες λέξεις των σχολικών τους βιβλίων, για δεκαετίες ολόκληρες, μέσα στον εικοστό αιώνα. Αυτό συνέβη για πολλά καθεστώτα, όχι όλα, μα σίγουρα συνέβη και με το χοτζικό. Οπότε, όταν φλυαρεί κανείς για Αλβανούς ρατσιστές, καλά θα κάνει να κουνάει το κεφάλι του λίγο για να συνειδητοποιεί τι λέει και τι απόσταση ποιοτική, νοηματική και φαντασιακή καταργεί ανάμεσα σε έναν πληθυσμό που έχει διαπαιδαγωγηθεί στην εθνική καρπαζιά, τη ρουφιανιά και τον αποκλεισμό του άλλου και έναν πληθυσμό που ακόμη κι όταν δεν ήταν καν στους καιρούς του υπαρκτού κομμουνισμού του, κατάφερε τουλάχιστον όχι μόνο να σώσει τους υπάρχοντες εβραίους της αλβανίας από το Ολοκαύτωμα αλλά και να αυξήσει τον εβραϊκό του πληθυσμό! Για αυτό λέμε, για άλλη μια φορά, ελλάδα σκάσε!

Έκτο (και τελευταίο για τώρα), πως για τον κυρίαρχο ρατσισμό (δηλαδή, της πλειοψηφίας, της νόρμας) στην ελλάδα δεν ευθύνονται μόνο οι κακοί και λίγοι χρυσαυγίτες και οι φίλοι τους μα και ένα ποσοστό μεταναστών πλέον. Έτσι, δεν προβληματοποιήθηκε καν πως ο τρόπος που αφομοιώνει η ελλάδα τους μετανάστες της, μιας και οι ρατσιστικές αξίες της χώρας είναι τόσο ευρέως διαδεδομένες, είναι αυτός του καλέσματος στην κυρίαρχη βίαιη ρατσιστική ομάδα. Με απλά λόγια, για να αποδείξει, δηλαδή, ένας αλβανός ότι νιώθει έλληνας ή ότι αξίζει να ζει με έλληνες, πρέπει να δείξει το μίσος του προς άλλους μετανάστες. Λες κι αυτό δεν είναι θέμα ελληνικότητας, δηλαδή ελληνικής αφομοίωσης μη ελλήνων, ρατσισμού δηλαδή στην τελική.

Οι δικοί μας άγιοι (‘παράνομοι’ και εγκληματοποιημένοι)

Συχνά στους χώρους της ελληνικής αριστεράς και της αναρχίας σε προϊδεάζει κανείς για ρατσιστική μαλακία με το σχόλιο «κι οι μετανάστες δεν είναι άγιοι», το οποίο ακριβώς επειδή δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα αρνητικό γενικευτικό σχόλιο, έχει καταντήσει να αποτελεί ένα υπερβαρετό πάσο για να μπει κανείς στον ελληνικό βόθρο. Έτσι προδίδεται και το θεολογικό σκεπτικό πίσω από τις αντιλήψεις των ελάρ/ελάν γύρω από τα επαναστατικά τους υποκείμενα – πρέπει να είναι άγιοι, κάτι τύποι δηλαδή που βασανίζονται για την πίστη τους μα μετά θάνατον δικαιώνονται. Και ξέρετε ποιοι άλλοι δεν είναι άγιοι. Οι εβραίοι φυσικά! Βασικά, πολλοί μη-έλληνες δεν είναι άγιοι. Και εμείς, οι αφελείς, που νομίζαμε, ότι το να μην είναι κανείς άγιος είναι καλό. Λοιπόν, επειδή το θεολογικό σκέπτεσθαι χεσμένο το είχαμε από παλιά, είτε αυτό που αφορούσε ρητά τη θρησκεία είτε αυτό που αφορούσε τις επαναστατικές εσχατολογίες, η αλήθεια είναι ότι βρίσκουμε τα πρότυπα μας όχι στους άγιους και τους αρχιεπίσκοπους των θρησκευτικών ή μη κινημάτων αλλά συχνά στις χαραμάδες, στις ζούλες και στο λουμπεναριό.

Χωρίς αλάθητα και φωτοστέφανα. Με μπόλικες γκρίζες ζώνες. Παράνομες υπάρξεις στα πλαίσια ενός κράτους και ενός λαού που απλά ονομάζουν ‘νόμιμες’ τις ρατσιστικές τους πρακτικές. Παράνομες από έλλειψη χαρτιών και, συχνά, εγκληματοποιημένες φιγούρες, επειδή έκλεψαν ένα καρπούζι, ένα ποδήλατο, ένα ζευγάρι παπούτσια, ένα αμάξι και, βέβαια, τα καλώδια του προβληματικού οσέ! Μην πούμε για το νταβατζιλίκι και το ναρκεμπόριο – αυτά που παραδοσιακά και υγιεινά σπρώχνανε παλιά (όχι τώρα, παλιά!) οι έλληνες. Κι όσο πιο εγκληματοποιημένες οι φιγούρες τους, τόσο περισσότερο μισητές. Και δύσκολα υπερασπίσιμες και για την αριστερά! Πώς να υπερασπιστούν εξάλλου, σαν αριστερό κίνημα που είναι, έναν Αλκέτ Ριζάϊ που απειλεί ολόκληρο έλληνα εισαγγελέα όταν αυτοί – οι κινηματίες – έχουν όχι μόνο να απειλήσουν εισαγγελέα αλλά και να απειληθούν από εισαγγελέα εδώ και 3-4 δεκαετίες;

Η απαλλαγή από τη φαντασίωση της σφαιρικοποίησης μιας επαναστατικής θεωρίας σε κάνει μερικές φορές να βλέπεις καθαρότερα μιας και σε καμία ιδεολογία δεν πας να χωρέσεις τις πραγματικότητες που βλέπεις μπροστά σου. Γιατί αυτό το πράγμα για το οποίο μιλάμε εμείς (σίγουρα δεν είναι το μεταναστευτικό ‘ζήτημα’ ή ‘πρόβλημα’ κάποιου έθνους, κράτους, λαού, ‘χώρου’), από όσο ξέρουμε να διαβάζουμε την ιστορία, δεν δίστασε στις υψηλότερες του στιγμές ούτε να αδειάσει τράπεζες από τραπεζίτες μιας ορισμένης πολιτισμικής ταυτότητας και να τους στείλει στα στρατόπεδα εξόντωσης, κι ούτε δίστασε βέβαια να αδειάσει τις φτωχοσυνοικίες, τους καταυλισμούς και τα γκέτο και να κάνει το ίδιο (Το λένε αντισημιτισμό! Επιπλέον, το λένε ρατσισμό αυτό το πράγμα). Και για αυτό το λόγο τα χουμε βάλει με την ελληνική μυθολογία κεντρικοί φταίχτες της οποίας είναι οι εβραίοι ‘καπιταλιστές’ πάντα σε μια καίρια και υψηλή θέση και, επιπλέον, οι αλβανοί ‘ρατσιστές’, οι μουσουλμάνοι ‘φονταμενταλιστές’, ‘σκοταδιστές’, ‘πατριαρχικοί’, ‘απολίτιστοι’, οι πακιστανοί με τα ‘ξεκαθαρίσματα λογαριασμών’ τους, οι ρομά που είναι ‘από επιλογή απαίδευτοι και περιθωριοποιημένοι’ (‘α! και στα διαλείμματα των πλούσιων τσιγγάνικων γλεντιών τους κλέβουν και κάτι καλώδια του οσε’), μην ξεχάσουμε βέβαια τους τους κινέζους ‘που κινεζοποιούν την ελληνική αγορά’, τις ‘συμμορίες’ φυσικά εν γένει των μεταναστών … και πάει λέγοντας.

Για τους έλληνες μη ρωτάτε. Τώρα αντιστέκονται. Αγία η ελλάς! Ειδικά τώρα, ενόψει κρίσης κι εξαθλίωσης. Ειδικά τώρα που τα περί ‘αλβανικού ρατσισμού και εθνικισμού’ πουλάνε τρελά σαν προϊόντα και του ελληνικού υπουργείου εξωτερικών. Ειδικά τώρα που το ‘προτεκτοράτο’ τούτο, το ‘πειραματόζωο της ευρωπαικής ένωσης και του καπιταλισμού’, ο ‘υποδουλωμένος λαός της τρόϊκας’, αυτοί που ‘έχασαν την εθνική τους κυριαρχία και παραχώρησαν εξουσίες του συντάγματος τους στους ξένους’, αυτοί που υπομένουν την κατοχή του μνημονίου αλλά και τη χούντα της μέρκελ’, αυτοί που γογγύζουν και ψυχορραγούν ‘υπο την κατοχή του δντ’, οι πληγωμένοι από τους ‘οικονομικούς hitmen της τρισκατάρατης goldman sachs και του εβραίου σόρος’ κτλ κάνουν ένα διαλειμματάκι από το ρόλο του θύματος για λίγο παλιό-κλασικό νταβατζιλικι στην αλβανία και πάλι. Για να τους πουν, λέει, να αλλάξουν υπουργούς, να μη βάλουν τσάμηδες σε δύο θέσεις υπουργείων. Τι; Ανάμειξη στα εσωτερικά ξένων χωρών; Αηδίες! Προκαταλήψεις!

All we are saying is give Greece a kick!

Antifa Casa del Campo, 01/04/2012