Το να κατανοείς το παρελθόν μπορεί να είναι χρήσιμο για κατανόηση του παρόντος.
Φασισμός
Συγκεκριμένα, ως αντιφασίστες θα έπρεπε να γνωρίζουμε για το παρελθόν και παρόν του φασισμού και αντιφασισμού.
Οι απαρχές του κύριου φασιστικού κόμματος στην Βρετανία βρίσκονται στον Oswald Mosley, που ήταν βουλευτής για τους Τόρυς, αλλά αποστάτησε το 1924 στο Εργατικό Κόμμα. Εδώ, στο Εργατικό Κόμμα και το Ανεξάρτητο Εργατικό Κόμμα ανέπτυξε το οικονομικό προσχέδιο που αργότερα θα επηρέαζε την Βρετανική Ένωση Φασιστών, π.χ. προστασία της βρετανικής βιομηχανίας από το διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα, εθνικοποίηση της βιομηχανίας, μεγαλύτερες κρατικές δαπάνες για την υποστήριξη της οικονομίας. Το 1929 ο Mosley μπήκε στην κυβέρνηση των Εργατικών αλλά το 1930 παραιτήθηκε καθώς οι οικονομικές προτάσεις του δεν εφαρμόστηκαν.
Το 1931 ο Mosley ίδρυσε το Νέο Κόμμα κυρίως με άλλους αποστάτες από το Εργατικό Κόμμα, που στήριζαν τα οικονομικά του σχέδια. Το Νέο Κόμμα αρχικά ήταν επηρεασμένο από την αριστερά, αλλά μετακινήθηκε εντός χρόνου περίπου για να γίνει ένα φασιστικό κόμμα, όταν το Νέο Κόμμα συγχωνεύτηκε με άλλες ομάδες στην Βρετανική Ένωση Φασιστών το 1932. Τα επόμενα χρόνια η κύρια ιδεολογία της ΒΕΦ αναδύθηκε: ο αντισημιτισμός.
Μετά από μια παύση κατά την διάρκεια του Β’ΠΠ, όταν κάποιοι φασίστες ηγέτες συνελήφθησαν και το κόμμα απαγορεύτηκε, οι φασίστες επέστρεψαν στους δρόμους μετά τον πόλεμο με διάφορα ονόματα και τελικά το 1948 ως Κίνημα της Ένωσης. Οι φασίστες επέμειναν στην προ-πολεμική αντισημιτική ιδεολογία τους, παρενοχλούσαν και επιτίθενται σε Εβραίους/ες, ειδικά στο Λονδίνο.
Και κυρίως στο Λονδίνο ένας μεγάλος αριθμός αντιφασιστικών δράσεων έλαβαν χώρα ενάντια στις αντισημιτικές επιθέσεις και την προπαγάνδα,κυρίως από την Ομάδα 43. Τα μέλη της Ομάδας 43 ήταν κυρίως Εβραίοι και αυτή η αντιφά ομάδα θεωρούσε τον εαυτό της ως μάλλον απολίτικη(λόγω των διαφορετικών πολιτικών απόψεων των μελών της), εστιάζοντας στην άμεση δράση εναντίον των φασιστών( ΣτΜ: «άμεση δράση» λέγεται στα αγγλικά το ανελέητο ξύλο). Αυτές οι άμεσες δράσεις αποδείχτηκαν πολύ επιτυχημένες και το ΚΕ παρήκμασε τα επόμενα χρόνια.
Αντισημιτισμός
Ένα ερώτημα είναι: από πού προέκυψε ο αντισημιτισμός των φασιστών? Σίγουρα υπήρχε επιρροή από το γερμανικό ναζιστικό κόμμα. Αλλά σε μεγάλο βαθμό αυτός ο αντισημιτισμός μπορεί να θεωρηθεί αυτόχθων, μια βρετανική ιδεολογία και πρακτική. Ένα από τα κύρια στοιχεία ήταν ο παλιός χριστιανικός αντι-Ιουδαϊσμός, που είχε προκαλέσει πολλές ανθεβραικές συκοφαντίες αίματος και επακόλουθες σφαγές εναντίον των Εβραίων ανάμεσα στον 11ο και 13ο αιώνα και τελικά οδήγησε στην εκδίωξη των Εβραίων από την Βρετανία στα τέλη του 13ου αιώνα. Αφού επιτράπηκε ξανά στους Εβραίους να ζήσουν στην Βρετανία τον 17ο αιώνα, αυτός ο παλιός αντι-Ιουδαϊσμός αναβαθμίστηκε και εκλαϊκεύτηκε με λογοτεχνικές φιγούρες όπως ο Σάυλοκ κτλ . Στον 19ο αιώνα η νομοθεσία άλλαξε έτσι ώστε οι Εβραίοι να χειραφετηθούν στην Βρετανία.
Εκτός από κάποιες δεξιές ομάδες (π.χ. Λίγκα των Βρετανών Αδερφών) επίσης και οργανώσεις της ριζοσπαστικής αριστεράς βοήθησαν τότε να εξελιχθεί ο παλιός αντι-Ιουδαϊσμός στην σύγχρονη μορφή του, τον αντισημιτισμό. Υπάρχουν πολυάριθμα κείμενα και ομιλίες από μέλη της Σοσιαλδημοκρατικής Ομοσπονδίας και του Ανεξάρτητου Εργατικού Κόμματος, στα οποία οι Εβραίοι εξισώνονται με τον καπιταλισμό και τον ιμπεριαλισμό. Και Εβραίοι κατηγορούνται για όλες τις κακές πτυχές του καπιταλισμού, του ιμπεριαλισμού και της σύγχρονης ζωής. Εκτός από το ότι τα μέλη της αριστεράς ήταν ανθεβραίοι και οι ίδιοι, αυτός ο νέος αντισημιτισμός μπορεί να εξυπηρέτησε διάφορους σκοπούς σε αυτές τις αριστερές οργανώσεις. Ιδού μερικά παραδείγματα:
- Ο καπιταλισμός είναι σύστημα, δεν είναι μια προσωποποιημένη μορφή κυριαρχίας όπως το φεουδαρχικό σύστημα του Μεσαίωνα, αλλά με την ψευδή εξίσωση των Εβραίων με τον καπιταλισμό γίνεται ευκολότερο για την αριστερά να ορίσει και να εξηγήσει τι(ή ποιόν!) αντιμάχεται.
- Η αριστερά μπορεί να έλπιζε να κερδίσει υποστήριξη από αυτούς τους χριστιανούς εργάτες που ακόμα έτρεφαν ανθεβραικές θρησκευτικές προκαταλήψεις.
- Όταν ένα αριστερό κόμμα ήθελε να αποκτήσει εξουσία σε μια χώρα σαν την Βρετανία,που την περίοδο εκείνη κυβερνούσε την μεγαλύτερη αυτοκρατορία στην παγκόσμια ιστορία, θα ερχόταν αρκετά βολικό να έχεις μια μειονότητα να κατηγορήσεις για τον ιμπεριαλισμό. Αλλιώς το αριστερό κόμμα θα είχε να αντιμετωπίσει το γεγονός, ότι η Βρετανία ήταν η μεγαλύτερη ιμπεριαλιστική δύναμη εκείνον τον καιρό, που μπορεί να μην είχε λειτουργήσει καλά όσον αφορά την λαϊκή υποστήριξη.
- Σε έναν κόσμο που τέμνεται από αντιμαχόμενα συμφέροντα και πολέμους, η αριστερά θα μπορούσε να αποζητά την «ηρεμιστική» ιδιότητα μιας ιδεολογίας που υπόσχεται να ενώσει σχεδόν όλο τον κόσμο –πλην Εβραίων. Από αυτή την άποψη ο αντισημιτισμός είναι το παγκόσμιο ισοδύναμο του εθνικισμού. Ο εθνικισμός υπόσχεται να ενώσει ένα έθνος, αρκεί οι εχθροί του έθνους να οριστούν και διωχθούν. Και ο αντισημιτισμός υπόσχεται να ενώσει τον κόσμο, αρκεί οι Εβραίοι να οριστούν ως εχθροί και διωχθούν. Και ο εθνικισμός και ο αντισημιτισμός είναι φυσικά λάθος.
Και επιπλέον, η αριστερά συχνά αντιτίθεται στους μετανάστες και καθώς εκείνη την περίοδο πολλοί μετανάστες ήταν Εβραίοι, στρέφονταν ενάντια στους Εβραίους και για αυτό τον λόγο. Από το 1892 το Trades Union Congress (TUC) απέτρεπε τους Εβραίους από το να γίνουν μέλη του συνδικάτου και αρκετές άλλες οργανώσεις της αριστεράς είχαν παρόμοιους περιορισμούς. Το TUC και άλλες εργατικές και αριστερές οργανώσεις έκαναν καμπάνια για περιορισμούς στην μετανάστευση, που το 1905 κορυφώθηκε στο Διάταγμα περί Αλλοδαπών. Η δικαιολογία που έδιναν οι αριστερές οργανώσεις για το αίτημα του ελέγχου στην μετανάστευση ήταν ότι το βιοτικό επίπεδο και οι μισθοί για τους Βρετανούς εργάτες θα κινδύνευαν από την μετανάστευση. Η αριστερά προσπάθησε να δείξει στους Βρετανούς εργάτες έτσι, ότι τους υποστήριζε, ενώ στην πραγματικότητα τους τάϊζε προπαγάνδα.
Αργότερα, την δεκαετία του 1930, ο αντισημιτισμός ήταν αδιαμφισβήτητα για τον γερμανικό Ναζισμό και πολλές άλλες δεξιές, φασιστικές οργανώσεις του πρώτου μισού του 20ου αιώνα η κύρια ιδεολογία και κοινωνική πρακτική. Μόνο για λίγους φασίστες,π.χ. τους Ιταλούς φασίστες, ο αντισημιτισμός δεν έπαιξε μεγάλο ρόλο. Οι Ναζί ριζοσπαστικοποίησαν τον προϋπάρχοντα αντισημιτισμό και τον μετέτρεψαν σε ένα εξολοθρευτικό πρόγραμμα,με στόχο τον αφανισμό των Εβραίων στην Ευρώπη, και έβαλαν τα δυνατά τους για να το εφαρμόσουν.
Η αριστερά της περιόδου, λόγω της δικής της ιστορίας και της αποτυχίας της να κατανοήσει τον αντισημιτισμό, έβλεπε στον Ναζισμό κυρίως ένα αντεργατικό σχέδιο. Έπειτα πολλές αριστερές οργανώσεις στην Ευρώπη αντιτάχθηκαν και πολέμησαν τους Ναζί κατά την διάρκεια του Β’ΠΠ, αλλά ελάχιστες υποστήριξαν τους Εβραίους που στοχοποιούνταν από τους Ναζί.
Δυστυχώς δεν υπήρξε,πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, ποτέ μια περίοδος μετά τον Β’ΠΠ όπου η αριστερά να αναστοχάστηκε πάνω στην ιστορική αποτυχία της.
Και σήμερα?
Πως σχετίζονται αυτές οι ιστορικές εξελίξεις με το παρόν?
Υπάρχουν αρκετές πτυχές,που θα έπρεπε να ληφθούν υπόψιν. Το οικονομικό προσχέδιο που ανέπτυξε ο Μόζλευ είναι ακόμα κάτι με το οποίο, π.χ. το Εργατικό Κόμμα, θα συμφωνούσε εν μέρει. Η βάση για αυτό είναι η άποψη ότι η Βρετανία θα έπρεπε να προστατευθεί από διεθνείς επιρροές-από μόνη της μια μάλλον εθνικιστική στρατηγική (και ποιος θα προστατέψει τον υπόλοιπο κόσμο από την Βρετανία και την Ευρώπη?). Και αυτού του είδους ο οικονομικός εθνικισμός πάντα έρχεται με την σκοτεινή πλευρά ότι οι μετανάστες πρέπει να οριστούν ως απειλή.
Ακολουθώντας αυτές τις εθνικιστικές τάσεις, και κάποια συνδικάτα συμφωνούν ότι η μετανάστευση πρέπει να ελεγχθεί. Σήμερα π.χ. το TUC και το RMT υποστηρίζουν ελέγχους στην μετανάστευση για μετανάστες από χώρες εκτός ΕΕ.
Αλλά επίσης το ζήτημα του αντισημιτισμού δεν έχει εκλείψει. Οργανώσεις όπως το SWP ακόμα εξισώνουν τον ιμπεριαλισμό με τους Εβραίους, σήμερα με την δικαιολογία του Ισραήλ. Έχουν επιλέξει να σιωπούν για τον βρετανικό και ευρωπαϊκό ιμπεριαλισμό, και αντίθετα κατηγορούν μια μειονότητα. Για να καταλάβετε ότι πρόκειται περί αντισημιτισμού, συγκρίνεται απλώς την αντίδραση τους στον βομβαρδισμό των πόλεων της Λιβύης από την Βρετανία, όπου καμιά οργάνωση στην Λιβύη δεν συμμετείχε σε εχθρικές ενέργειες ενάντια στην Βρετανία (SWP=καμιά μαζική διαδήλωση) με την αντίδραση του SWP στον βομβαρδισμό της Γάζας από το Ισραήλ, όπου οργανώσεις στην Γάζα τελούσαν εχθρικές δραστηριότητες ενάντια στο Ισραήλ (SWP=πολλές μαζικές διαδηλώσεις). Και το SWP ζηταέι την καταστροφή του Ισραήλ, ενώ το SWP δεν έχει ζητήσει ποτέ την καταστροφή του Ηνωμένου Βασιλείου, της Βρετανίας ή της Αγγλίας, αν και έχει σπείρει τον όλεθρο εδώ και αιώνες σε όλο τον κόσμο.
Σήμερα υπάρχει η αγορά των διαφορετικών απόψεων στο βρετανικό κατεστημένο. Η δεξιά θέλει να καταστρέψει το IS/ISIS,η αριστερά θέλει να καταστρέψει το Ισραήλ. Το πραγματικό ερώτημα είναι γιατί η Βρετανία (ή η Ευρώπη)να αποφασίσει ποιος θα καταστραφεί στην Μέση Ανατολή? Και παίζοντας αυτό το παιχνίδι(απλώς προτείνοντας έναν διαφορετικό στόχο αλλά υποστηρίζοντας ότι η Βρετανία πρέπει να έχει δικαίωμα ανάμειξης), το SWP είναι συνένοχο.
Ένα άλλο παράδειγμα όπου η αριστερά συνδυάζει εθνικιστικές και αντισημιτικές ιδέες για να κερδίσει υποστήριξη είναι ο George Galloway. Ο Galloway ενίοτε αντλεί από την ναζιστική ρητορική, π.χ. κήρυξε το Μπραντφορντ μια ζώνη χωρίς Ισραηλινούς (Israeli-free zone), ενώ γνωρίζει πολύ καλά για τους Ναζί, τις “judenrein” διακηρύξεις τους και τις δράσεις που τις συνόδευσαν.
Οι αντιφασίστες συνήθως αντιτίθενται και παλεύουν ενάντια σε ρατσιστικές οργανώσεις όπως το EDL, η Britain First και το SEA. Αυτό είναι φυσικά το σωστό και πρέπει να συνεχιστεί. Οι αντιφασίστες συνήθως καταλαβαίνουν ότι αυτές οι δεξιές οργανώσεις που στοχοποιούν τους Μουσουλμάνους είναι ρατσιστικές. Αλλά οι αντιφασίστες συχνά το βρίσκουν δύσκολο να αντιτεθούν σε αντισημιτικές οργανώσεις και δραστηριότητες, κυρίως επειδή δεν αντιλαμβάνονται τον αντισημιτισμό στην ριζοσπαστική αριστερά.
Πολλοί στην ριζοσπαστική αριστερά αντιλαμβάνονται τον ρατσισμό ως διαχωρισμό της εργατικής τάξης και συνεπώς τον απορρίπτουν. Η ριζοσπαστική αριστερά θα έπρεπε επίσης να απορρίψει την επίπλαστη ενότητα που υπόσχεται ο εθνικισμός και ο αντισημιτισμός.
«Ο κύριος εχθρός είναι στην ίδια σου την χώρα» και δεν είναι οι μειονότητες!
Οι ριζοσπάστες αριστεροί θα έπρεπε να κριτικάρουν τον ρατσισμό και τον αντισημιτισμό στις ίδιες τους τις κοινότητες και να δρουν ενάντια στους φασίστες εδώ. Αν η ριζοσπαστική αριστερά στην Βρετανία θέλει να κριτικάρει μια εξουσιαστική δομή, τότε θα έπρεπε να κριτικάρει τις βρετανικές και ευρωπαϊκές εξουσιαστικές δομές. Αν η ριζοσπαστική αριστερά αντιθέτως επιτίθεται στις μειονότητες, τότε θα γίνει ρατσιστική και/ή αντισημιτική.
Ανεξάρτητα του τι κάνει το Ισραήλ,είναι πάντα λάθος να διακρίνεις και να επιτίθεσαι σε Εβραίους. Και ανεξάρτητα του τι κάνουν χώρες,κυβερνήσεις και οργανώσεις στο εξωτερικό είναι πάντα λάθος να διακρίνεις και επιτίθεσαι σε μειονότητες (ασχέτως αν είναι Μουσουλμάνοι, Ασιάτες, μαύροι, Ρομά, Εβραίοι ή κάτι άλλο).Και είναι δικαιολογημένο να αντιμάχεσαι όποιον διακρίνει και επιτίθεται σε μειονότητες. Δεν θα έπρεπε να είναι αυταπόδεικτο για αντιφασίστες?
Κάποιοι στην αριστερά στην Ευρώπη τείνουν τα τελευταία χρόνια προς την λάθος άποψη, ότι το να μάχεσαι ενάντια στον ρατσισμό και το να μάχεσαι ενάντια στον αντισημιτισμό είναι αντιφατικά. Αυτή η αντίφαση υπάρχει μόνο στα κεφάλια των ρατσιστών και αντισημιτών. Αντιθέτως, είναι δυνατόν και δικαιολογημένο να αντιμάχεσαι τους ρατσιστές που επιτίθενται στους Μουσουλμάνους και τους αντισημίτες που επιτίθενται στους Εβραίους.
Μεταφρασμένο τον Οκτώβριο του 2014 από το antifa negative. Αλιευμένο από εδώ: Cable London. Antifascism and More https://cablelondon.wordpress.com/2014/10/05/blinds-spots/