Εδώ και μερικούς μήνες τυχαίνει να φτάνει στα αυτιά μας όλο και συχνότερα η μαλακία περί ΝΤΠ, ως μια απάντηση στην άκρως μεταδοτική κορωνο-χούντα που τρώμε στη μάπα όλο αυτό τον καιρό. Είναι σύνηθες σε περιόδους τομής του ιστορικού ρου, καλή ώρα σαν και αυτή που ζούμε, της “υγειονομικής κρίσης”, αυτού του είδους οι ερμηνείες της πραγματικότητας να μπαίνουν δυναμικά στο δημόσιο διάλογο. Όσο ο κόσμος γίνεται πιο περίπλοκος και ο παραλογισμός συνήθειο, όσο η καθημερινότητα γεμίζει μέτρα, πειθαρχία και επιτήρηση –με ή χωρίς μπλε στολές– και όσο οι δυνατότητες για συλλογική δουλεία και κατανόηση της πραγματικότητας υποβαθμίζονται σε ένα προφίλ στα social media και στα angry reactions στον Μητσοτάκη, τόσο πιο πιθανό γίνεται κάνεις να στραφεί σε εύκολες προκάτ εξηγήσεις για το τι συμβαίνει γύρω του. Είναι τέτοιο το ιστορικό και κοινωνικό βάρος που σημαδεύει αυτούς τους καιρούς, που όσοι και όσες καταφεύγουν καταπλακωμένοι στις παπαρολογίες περί ΝΤΠ, από την αδυναμία τους να αντιπαρατεθούν μονάχοι τους με την πραγματικότητα, αρκούνται στο να πουν τρεις λέξεις για να υπονοήσουν πως κατάλαβαν, πως ξέρουν τι παίζει πίσω από τις κουρτίνες.

Η συνέχεια εδώ