Όποια άντεξε να δει το σποτ των 5 λεπτών για τα 200 χρόνια ελληνικού κράτους, άντεξε και ν’ ακούσει το πιο διάσημο μεταπολιτευτικό άσμα που το συνόδευε. Γραμμένο από τον Διονύση Σαββόπουλο το 1983 –ένα χρόνο δηλαδή μετά τον πασοκικό νόμο που επέτρεψε να επιστρέψουν οι αριστεροί έλληνες πρόσφυγες από το Σιδηρούν Παραπέτασμα– το «Ας κρατήσουν οι χοροί» έγινε σήμα κατατεθέν της εθνικής συμφιλίωσης και συμβολικό εορταστικό άσμα του περιβόητου ελληνισμού στα πέρατα του πλανήτη Γη· πάντα ανταμώνουνε και ξεφαντώνουνε βρε αλλά να τους μένει και χρόνος για κανένα πογκρομάκι, όπως φάνηκε από το ό,τι ακολούθησε στη δεκαετία του ’90 που αντάμωσαν οι έλληνες. Η χρονιά όμως ήταν κατάλληλη για να φανεί ότι η δύστυχη υφήλιος είναι σπαρμένη με ελληνικές κοινότητες και ελληνικές μειονότητες, που χορεύουν αγκαλιασμένες τον καλαματιανό του Σαββόπουλου, και για άλλους λόγους πέραν του εορτασμού των 200 χρόνων.

Η συνέχεια εδώ