Έναν χρόνο μετά τη δολοφονία της Κάρολαϊν στα Γλυκά Νερά και λίγους μήνες μετά το έγκλημα της Ρούλας Πισπιρίγκου στην Πάτρα, και την ενασχόληση των πάντων με αυτό κάθε μέρα – όλη μέρα, άλλο ένα έγκλημα ήρθε να σοκάρει την ελληνική κοινωνία, αυτό του Κολωνού. Άλλη μια υπόθεση που όπως φαίνεται θα συζητιέται σε εθνικό επίπεδο για άλλους έξι μήνες. Μέχρι να βρεθεί το επόμενο. Και κάπως έτσι περνάει η κρίση, η καθημερινότητα των διπλάσιων μπάτσων και των μειωμένων μισθών. Εντωμεταξύ, τα στυγερά, αποτρόπαια, φρικιαστικά (και λοιπά επίθετα-κλισέ του δημοσιογραφικού λόγου) εγκλήματα προσπαθούν να κρατάνε αυτή την κοινωνία συνεκτική. Ότι τα διάφορα τέρατα ζούνε ανάμεσά μας, ότι πρέπει να μας βρούνε φοβισμένους και επιφυλακτικούς, συσπειρωμένους ενάντια στο αποτρόπαιο σαν μια γροθιά – και εν τέλει λυτρωμένους από το ταχύ και αποτελεσματικό έργο της αστυνομίας.

Η συνέχεια εδώ