Δεν ήταν ποτέ απλά ένα σύνθημα! – Mail aus Athen 2
Πρόσφατα, έχει αναπτυχθεί μια ολόκληρη φιλολογία και ειδησεογραφία περί της αύξησης των ‘μαθητών άλλων εθνικοτήτων’ στα ελληνικά σχολεία. Σύμφωνα με την ειδησεογραφία, ο αριθμός των ξένων μαθητών μόνον στα τελευταία πέντε χρόνια έχει αυξηθεί από 7% στο … εκπληκτικό νούμερο του 12%! Θα μπορούσε να ρωτήσει καμιά: και ποιο είναι το πρόβλημα μ’ αυτό; Ποιον ενδιαφέρει; Γιατί είναι αυτές οι στατιστικές ενδιαφέρουσες σήμερα για τους έλληνες; Τα ερωτήματα αυτά θα μοιάζουν λιγότερο περίπλοκα αφού εξηγήσουμε τι τρέχει στην ελλάδα τα τελευταία 5 χρόνια.
Το 2010, η νεοεκλεγείσα κυβέρνηση προσπάθησε να περάσει ένα νόμο σχετικά με την απόκτηση της ελληνικής υπηκοότητας. Αυτός ο νόμος επέτρεπε στα παιδιά των “νόμιμων” μεταναστών να αιτηθούν την ελληνική υπηκοότητα αν είχαν γεννηθεί εδώ ή αν είχαν φοιτήσει σε 6 τάξεις του ελληνικού σχολείου. Αυτή η εξέλιξη πυροδότησε ένα κύμα διαμαρτυριών εκ μέρους όλου του ακροδεξιού συρφετού. Η εκστρατεία τους αποδείχτηκε επιτυχημένη σε ένα βαθμό κι ο νόμος δεν πέρασε παρά μόνο με πολύ αυστηρότερα κριτήρια, οπότε ακόμη λιγότεροι πιτσιρικάδες και πιτσιρίκες μετανάστες πήραν την υπηκοότητα [συγκεκριμένα, μόνον 2.653 άτομα, από τα οποία πάνω από τα μισά είχαν γεννηθεί στην ελλάδα, και καθώς άλλοι 250.000 υπολογίζονταν να περιμένουν μια νεότερη εκδοχή του νόμου…].
Αξίζει να σημειώσουμε ότι η αντιπαράθεση για την υπηκοότητα έλαβε χώρα εν μέσω κρίσης. Όταν ο τότε πρωθυπουργος ζήτησε, για παράδειγμα, μια δια-κομματική συμμαχία πάνω στο ζήτημα της οικονομικής κρίσης, ο Α. Σαμαράς, σημερινός πρωθυπουργός και τότε ηγέτης της Ν.Δ., ανταποκρίθηκε θέτοντας δύο προϋποθέσεις από τις οποίες η μία αφορούσε μια επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου του ΔΝΤ και η δεύτερη αφορούσε στην κατάργηση του νόμου για την ελληνική ιθαγένεια. Όλοι τότε συμφώνησαν κι αυτό είναι ακριβώς το έδαφος πάνω στο οποίο έλαβαν χώρα τόσο οι εκλογές του 2012 όσο και η μεγάλη τους καινοτομία, ότι συνοδεύτηκαν – εν είδει διαφήμισης – από στρατόπεδα κράτησης για 10.000 μετανάστες σε όλη την χώρα. Ας πούμε επίσης ότι ο πληθυσμός των φυλακών της χώρας προσεγγίζει τους 14.000 κρατούμενους, οπότε τα νέα στρατόπεδα για μετανάστες ουσιαστικά διπλασιάζουν τον φυλακισμένο πληθυσμό της χώρας, με την μόνη διαφορά ότι τα τελευταία είναι για … ‘ξένους’ και έρχονται ως τιμωρία για το ‘αδίκημα’ της ‘παράνομης παρουσίας στην χώρα’!
Το 2013, το ΣτΕ επανενίσχυσε το “δίκαιο αίματος” και διακήρυξε το νόμο για την ελληνική υπηκοότητα ως αντισυνταγματικό. Παραμενεί να δούμε τι θα συμβεί, όμως, με αυτούς που ήδη κατάφεραν να πάρουν ελληνική υπηκοότητα. Το ΣτΕ εξέφρασε γνήσια ελληνικούς προβληματισμούς με τον εξής τρόπο: Πως θα μπορούσε να προσφερθεί στάτους ίσου πολίτη στα παιδιά αυτών των ανθρώπων που στιγματίζονταν τόσα χρόνια, των ανθρώπων που εκμεταλλεύονταν στην παράνομη εργασία κι έπειτα ‘έδιναν’ στους μπάτσους για απέλαση, των ανθρώπων που δολοφονούσαν εν ψυχρώ οι έλληνες ρουφιάνοι ρατσιστές για το κλέψιμο ενός καρπουζιού; Γιατί, τέτοια ακριβώς “μέτρα αφομοίωσης” ήταν που είχε επιφυλάξει η ελληνική κοινωνία για τους μετανάστες στην δεκαετία του ’90.
Αλλά τα παιδιά αυτών των αντρών κι αυτών των γυναικών δεν είναι τα ίδια κοινωνικά υποκείμενα με τους γονείς τους. Γεννήθηκαν ή μεγάλωσαν εδώ, μιλάν τα ελληνικά άπταιστα, γνωρίζουν τους πολιτισμικούς και κοινωνικούς κώδικες της χώρας. Κατά τη διάρκεια, μάλιστα, της εξέγερσης του Δεκέμβρη του 2008, η λεγόμενη ‘2η γενιά’ διαδήλωνε, μεταξύ άλλων, επιτίθετο στους μπάτσους και ακόμη-ακόμη λεηλατούσε, μαζί με τους μη-μετανάστες συμμαθητές της. Η Καθημερινή και η Ελευθεροτυπία, πανικόβλητες τότε προειδοποιούσαν το αναγνωστικό τους κοινό για την συμφορά των φυλλαδίων που μοιράζονταν στην αλβανική γλώσσα εκείνη την εποχή! Από τότε εντάθηκε και μια σειρά συκοφαντιών από κάθε πιθανή προέλευση. Τα παιδιά της 2ης γενιάς στιγματίζονταν ως ‘εγκληματίες’, ως ‘μη-αφομοιωμένα στην ελληνική κουλτούρα’, ως ‘πιθανοί προδότες’ κτλ. Η σύλληψη της Συνωμοσίας των Πυρήνων της Φωτιάς και η ανακάλυψη πως τα μέλη τους δεν ήταν 100% έλληνες, πρόσθεσε και την κατηγορία της τρομοκρατίας στο φάσμα των ρατσιστικών λίβελων, ενώ ο Νταμιάνο Μπολάνο, ένα από τα μέλη της ομάδας, έπρεπε να υποστεί και ρατσιστική κακομεταχείριση στα χέρια των ελλήνων μπάτσων. Δεν αποτελεί, βέβαια, αυτό έκπληξη αν θυμηθεί καμιά/κανείς πως είναι οι ίδιοι μπάτσοι που το 2012 ψηφίσαν χρυσά αυγά σε ποσοστό 50%.
Φυσικά μπροστά σε όλα αυτά, ο ριζοσπαστικός χώρος δεν θα μπορούσε να μείνει σιωπηλός και έπρεπε με κάποιο τρόπο να παρέμβει συμμετέχοντας βέβαια στον χορό των … αγανακτισμένων ρατσιστών. Αν διαβάσει κανείς/ καμιά τα κείμενα ή τις αντιπαραθέσεις ακόμη και στα φόρα του ίντερνετ, θα αποκτήσει την εντύπωση ότι τα Εξάρχεια πολιορκούνται από κάποια ‘αλβανική μαφία’ που πουλάει ναρκωτικά, επιτίθεται με βάναυσο σεξιστικό τρόπο στις γυναίκες και ίσως καλλιεργεί και εθνικιστικά… αλβανικά, βέβαια… συναισθήματα. Αλλά ακόμη κι ένα τέτοιο εγχειρίδιο του καλού ρατσιστή στα Εξάρχεια δεν τελειώνει εκεί. Για την πλήρη δαιμονοποίηση και συκοφάντηση της 2ης γενιάς, καθώς και την πειθάρχηση της εντός των … επαναστατικών κύκλων, έπρεπε να εφευρεθεί και να διαδοθεί και η μπαρούφα του ‘αλβανού χρυσαυγίτη’, με την οποία όλα τα ριζοσπαστικά ελληνόπουλα βέβαια είναι εξοικειωμένα.
Η ‘δεύτερη γενιά’, το μεγαλύτερο μέρος της οποίας παραμένει αλβανικής καταγωγής, μοιάζει να δέχεται εχθρικά πυρά από κάθε πιθανή κατεύθυνση. Το 2004, όταν οι αλβανοί μετανάστες βγήκαν στους δρόμους να πανηγυρίσουν τη νίκη της ποδοσφαιρικής τους ομάδας ενάντια στην ελληνική, οι έλληνες τους κέρασαν με ένα πογκρόμ ευρύ όσο όλη η επικράτεια της χώρας (με νεκρούς και τραυματίες) καθώς και το μνησίκακο σύνθημα “δεν θα γίνεις έλληνας ποτέ, αλβανέ!”. Τότε, τα γεγονότα έμοιαζαν και αναλύθηκαν, στην καλύτερη, από την αριστερά ως μια συμπυκνωμένη μορφή πολιτισμικού ρατσισμού που μάλλον όμως εκφερόταν από ακραίες νεοναζιστικές συμμορίες που είχαν παρεισφρήσει στις μεγάλες αγνές μάζες των ελλήνων ποδοσφαιρόφιλων. Αυτό που συμβαίνει σήμερα πάντως με τα δικαϊκά ειπχειρήματα του ΣτΕ για το ‘δίκαιο του αίματος’ φαίνεται να μην επιβεβαιώνει εκείνη την ανάλυση. Εκτός αν όλη η κοινωνία η ελληνική είναι μια ευρύτερη συμμαχία από ακραίες νεοναζιστικές συμμορίες, π.χ. μία είναι αυτή του ΣτΕ, μία της χρυσής αυγής, μία των μίντια κ.ο.κ. Αυτό που συμβαίνει σήμερα είναι ότι το κράτος ανέλαβε για να πραγματώσει το τότε σύνθημα σε μια συμπαγή σήμερα κοινωνική πραγματικότητα. Κι όπως εξηγήθηκε προηγουμένως αυτό δεν είναι κάτι που θα στήσει οδοφράγματα στα Εξάρχεια. Το μόνο απορίας άξιο είναι αν και πότε η 2η γενιά θα ανεχτεί ακόμα αυτές τις ρατσιστικές συνθήκες στην ελλάδα. Αυτό τον Ιούνη, π.χ., μια ολόκληρη νέα γενιά θα μεγαλώσει ακόμα λίγο στην ελλάδα, τελειώνοντας και το λύκειο παράλληλα, και θα σπεύσει να γίνει εργατική δύναμη σε ένα περιβάλλον οικονομικής κρίσης για να εξασφαλίσει τα χαρτιά για τη νόμιμη παραμονή στην χώρα.
Σε εμάς μοιάζει σαν να έρχεται η ώρα να συλλεχθούν τα σταφύλια της οργής, έτσι δεν είναι;
Antifa Negative, Απρ 2013, η τρίμηνη παρέμβαση μας για το Transmitter του FSK, του αυτόνομου ραδιοφώνου του Αμβούργου