Λέγαμε τον μακρινό Μάρτιο του 2020 ότι το πρόβλημα μας δεν είναι ο «ιός από την Κίνα», αλλά οι πολεμικές ασκήσεις στις οποίες μας έχωσαν με το ζόρι το κράτος μας και οι μικροαστοί φίλοι του. Το είπαμε αυτό γιατί πιστεύουμε ότι ο κόσμος που ζούμε κινείται από ρατσιστική, ταξική, έμφυλη και κάθε άλλου είδους πόλωση, όχι μέσα από τυχαία συμβάντα. Το είπαμε γιατί οτιδήποτε κι αν συμβεί στις καπιταλιστικές κοινωνίες με κρατική οργάνωση, μέσα από αυτά τα φίλτρα είναι που θα ερμηνευτεί, θα οργανωθεί, θα μας επιβληθεί. Δεν έχει εδώ αρρώστιες και παγκολίνα. Τώρα που ξεκίνησε ο προαυλισμός μας και πάλι (και σκέφτονται ένα νέο κλείσιμο είναι η αλήθεια), πολλοί θα επιχειρήσουν να ξεχάσουν αυτήν την πράγματι στενάχωρη ιδέα της ζωής τον τελευταίο ενάμιση χρόνο. Ήδη ετοιμάζονται για φανταχτερά κινήματα! Και η αλήθεια είναι ότι όλοι θέλουμε χάπι εντ, όπως στις ταινίες, έστω κι αν κανείς δεν τις πιστεύει. Αλλά δυστυχώς ο κόσμος θα συνεχίσει να γυρίζει, ακριβώς όπως τον αφήσαμε. Πώς δηλαδή;
με απόλυτη ταύτιση δεξιάς και αριστεράς
Πριν από ενάμιση χρόνο περίπου μάθαμε ότι το καλό μας κράτος και τα ιατρικά του επιτελεία ενδιαφέρονται να μας σώσουν από μοβόρους ιούς επιβάλλοντας μας απαγορεύσεις κυκλοφορίας, κατανάλωσης και εργασίας. Μέσα σ αυτόν τον ενάμιση χρόνο η αριστερά για μια ακόμη φορά θέλησε να μας επιδείξει την ‘υπευθυνότητά’ της λέγοντας μας πως το κράτος δεν ενδιαφέρεται αρκετά και πρέπει να το πιέσουμε ζητώντας περισσότερη και καλύτερη πειθάρχηση! Πως δηλαδή; Ζητώντας περισσότερες ΜΕΘ, νοσοκομεία, κράτος. Ζητώντας εμβόλια για όλους και περισσότερα σελφ τεστ γιατί δεν είναι αρκετή η μια φορά την εβδομάδα να χώνεις μια μαλακία στη μύτη σου. []
Και μετά απ’ όλα αυτά ήρθαν και οι δήθεν μεγάλοι αγώνες με την αριστερά να προσπαθεί να ξεπλύνει το ρόλο της μέσα σ’ αυτή τη χούντα που μας επιβλήθηκε. Αφού λοιπόν ισοπεδώθηκε η εργατική τάξη όταν μας η Αριστερά μας έλεγε «μείνετε σπίτι», τώρα η ίδια Αριστερά κάνει πως αγωνίζεται για το καλό των εργατών. Αφού συναίνεσε να ασκείται πολιτική με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου και τεχνοκράτες-«ειδικούς», παρατάσσει και δικούς της αριστερούς ειδικούς που ζητάνε ακόμα πιο πολλά και λογικά (sic) μέτρα. Αφού διέδωσε παρέα με τη Δεξιά ένα γενικευμένο αίσθημα παρανομίας στον καθένα μας, τώρα παριστάνει ότι είναι «δίπλα στους νέους». Γιατί το πολιτικό σύστημα αυτής της χώρας είναι ικανό όταν εμφανιστεί η μεγάλη ανάγκη να ευθυγραμμίζεται απόλυτα και όταν κρίνει σκόπιμο να κάνει πως διαφωνεί σαν να μην έχει συμβεί τίποτα. Γι’ αυτό ξαναλέμε ότι δεν έχει νόημα να μιλάμε για δεξιά και αριστερά, εφόσον το κράτος εμφανίζεται τόσες φορές σαν ένα ενιαίο και αδιαίρετο σύστημα. Για όλα τα παραπάνω λοιπόν δεν πρέπει να ξεχάσουμε ότι αυτό που πάθαμε φέτος και πέρυσι δεν θα μπορούσε να γίνει δίχως την αγαστή συνεργασία δεξιάς και αριστεράς.
με ακόμη πιο βίαιη, φασιστική πειθάρχηση των μειονοτήτων, των μεταναστών, των Ρομά
Από την άλλη η διαχείριση που επιφύλαξε το κράτος για τις αδύναμες μειονότητες δεν αρκέστηκε στο μείνετε σπίτι. Τρανή απόδειξη τα γκέτο για τους Ρομά, με την αρχή να γίνεται στη Νέα Σμύρνη Λάρισας και με πιο πρόσφατο παράδειγμα αυτό του καταυλισμού στο Χαλάνδρι. Η επιμονή του ιού στους καταυλισμούς τους μετέτρεψε σε φυλακές όπου οι ρομά βρέθηκαν κλεισμένοι όλο το 24ώρο εντός τους, έχοντας επαφή μόνο με μπάτσους και ειδικούς, οι οποίοι τους πήγαιναν φαΐ και κωλόχαρτα. Κι’ όλα αυτά για την υγεία τους. Παράλληλα οι μετανάστ(ρι)ες μαντρώθηκαν σε κέντρα κράτησης (με όλα τα απαραίτητα μέτρα προστασίας φυσικά) και οι Τούρκοι της Θράκης αποκλείστηκαν χωροταξικά.
Όπως για παράδειγμα το χωριό Εχίνος στην Ξάνθη, στο οποίο όπως φάνηκε ο ιός με την κορώνα έδειξε μεγάλη αγάπη. Η καραντίνα που επιβλήθηκε εκεί με καθολική απομόνωση και με τη βοήθεια του στρατού για την τήρηση του, δεν έμοιαζε και πολύ ξένο για τους κατοίκους του χωριού στο οποίο το ελληνικό κράτος, μέχρι και το 1996, διατηρούσε μπάρες αποκλείοντας το από την υπόλοιπη Ξάνθη. Κατά διαβολική σύμπτωση βέβαια η πρώτη καραντίνα επιβλήθηκε στον Εχίνο στις 25 Μαρτίου, την ημέρα της «εθνικής επετείου». Κατά διαβολική σύμπτωση πάλι, η δεύτερη καραντίνα στον Εχίνο έρχεται δύο μέρες μετά τον συναγερμό για «θερμό» Ιούλιο μεταξύ Ελλάδας- Τουρκίας []στις 12 Ιούνη του 2020. Μάλλον τυχαίο θα ‘ναι. Απλά η Θράκη κόλλησε πολύ ιό. Κι όλα αυτά ενώ οι υπόλοιποι θα μπορούμε να πίνουμε κοκτέιλ στην παραλία.
με εχθρούς όλο και πιο ορατούς, μιλιταρισμό και πατριωτική επιθετικότητα
«Είμαστε σε πόλεμο με έναν αόρατο εχθρό…» Αυτή ήταν η δήλωση του πρωθυπουργού της χώρας στις 17 Μάρτη του 2020. Ένας «αόρατος εχθρός» που απειλεί την υγεία μας. Μετά βέβαια είδαμε ότι αυτή η υγεία είχε περισσότερο κλείσιμο στο έθνος κράτος, τα έθνη κράτη τρώγονταν μεταξύ τους και οι «αόρατοι εχθροί» έγιναν ορατοί μέσα από τους τραμπουκισμούς σε Μακεδονία και Αλβανία, μέσα από τους τσαμπουκάδες στην Τουρκία αλλά και μέσα από την συμμετοχή σε κανονικούς πολέμους. Τι εννοούμε όταν λέμε συμμετοχή σε κανονικούς πολέμους; Στις 28 Σεπτεμβρίου του 2020 ένα ανοιχτό κάλεσμα από το Κοινωνικό Πολιτιστικό Κέντρο ‘’Αρμενία’’ διαδόθηκε στην Αθήνα, το οποίο προετοίμαζε αποστολή εθελοντών μαχητών από την Ελλάδα, ανάμεσα τους κι ένας πρώην υπαξιωματικός, στη σύγκρουση του Ναγκόρνο -Καραμπάχ. Τον Ιανουάριο του 2021 η Ελλάδα σχεδιάζει την αποστολή ειδικών δυνάμεων για εκπαίδευση στην επιχείρηση της Γαλλίας στο Μάλι, πράγμα που έκανε τελικά τον Μάιο. Τέλος, η βαθύτερη εμπλοκή της σε πόλεμο ήταν η πιο πρόσφατη τη συμφωνία αποστολής πυραύλων patriot μαζί με τους χειριστές τους στην Σαουδική Αραβία η οποία έχει πόλεμο με την Υεμένη από το 2015. Ο ελληνικός στρατός προετοιμάζεται αυξάνοντας τη θητεία από τους 9 στους 12 μήνες, αγοράζει φρεγάτες και αεροπλάνα Rafale και αναβαθμίζει τις ήδη υπάρχουσες πολεμικές μηχανές του. Και, βέβαια, με τη συμμετοχή σε διεθνείς ασκήσεις του ΝΑΤΟ από τη Βαλτική μέχρι το Αιγαίο τα F-16 να πετάνε πάνω από τα κεφάλια μας, όπως στις 22 Απρίλη του 2021 κατά την άσκηση «Ηνίοχος 2021». Όλα αυτά παραπέμπουν στο ότι το ελληνικό κράτος δεν ασχολείται στην πραγματικότητα με ιούς και κρούσματα αλλά λαδώνει την πολεμική του μηχανή.
με τη συνήθεια ανάπτυξης μιας οικονομίας πολέμου
Η εθνική ομόνοια ενισχύθηκε με περισσευούμενη αφέλεια και ξενοιασιά μέσα από την καταστροφική οικονομία πολέμου που αναπτύχθηκε στην Ελλάδα τον τελευταίο ενάμιση χρόνο. Τι αναδείχθηκε εδώ; Καταρχάς ότι το κράτος, αν είναι για λόγους εθνικού συμφέροντος (μείωση των εισαγωγών), μπορεί να κάνει ώπα όποτε θέλει τα ντόπια αφεντικά, και δη τα μικροαφεντικά ή τα αφεντικά που διοικούν επιχειρήσεις με χασούρα, οδηγώντας τα σε σταδιακή κατάρρευση. Δεύτερον, ότι η κρατική οικονομία μπορεί πειθαρχημένα να προσαρμοστεί σε πολεμική λειτουργία. Πλάι στους περίπου 600.000 δημοσίους υπαλλήλους (μπάτσοι, καραβανάδες και δάσκαλοι/καθηγητές είναι πάνω από το 1/3 αυτών), το κράτος ανέλαβε την απορρόφηση με επιδόματα της πλειοψηφίας του εργατικού δυναμικού και από τον ιδιωτικό τομέα, ακόμα κι αν ένα μέρος αυτού συνέχιζε να δουλεύει τζάμπα για τα αφεντικά του.
Το εντυπωσιακό του πράγματος από τα πρώτα δύο αυτά δεδομένα θυμίζει πράγματι πολεμικές περιστάσεις, όπως του Β’ Π.Π., όταν τα κράτη υποτάσσουν το σύνολο της οικονομίας σε πολεμική λειτουργία κρατώντας υπό τις προστατευτικές του φτερούγες έναν εξαρτημένο από κρατική ροή χρήματος – και συνήθως συνειδητοποιημένο – εθνικό κορμό.
Μέσα σε τέτοιες συνθήκες, όσο πλησιάζει κανείς στον κοινωνικό πάτο, τόσο αγριεύουν τα πράγματα. Αν για τους δημόσιους υπαλλήλους η φάση περιείχε πολύ λιγότερη δουλειά ή και καθόλου δουλειά (εργασία εκ περιτροπής, τηλεεργασία κτλ), όσο κατεβαίνεις στην ταξική σκάλα επινοούνται κλίμακες διαχωρισμού των εργατικών τάξεων αναλόγως των χαρτιών που έπρεπε ή μπορούσαν να προσκομίσουν. Ένα πλέγμα διοικητικών χαρτιών που προϋπήρχαν – μπλε ταυτότητα, ΑΜΚΑ, άδεια εργασίας κτλ – πλέον συνδυάζονταν με προσκόμιση σελφ-τεστ και πιστοποιητικού εμβολίου. Αυτός που από πριν δεν είχε καν τα βασικά, είχε να αντιμετωπίσει νέες δυσκολίες. Οι εργαζόμενοι «μαύρα», δεν είχαν καν επιδόμα. Και η οικονομία – απογυμνωμένη στα πλαίσια του πολεμικού της χαρακτήρα, αυτού της οργανωμένης καταστροφής – έχανε τα φτιασίδια εργατικού δικαίου και νομιμοφροσύνης με τα οποία μέχρι πρότινος έντυνε την εργατική εκμετάλλευση. Το παράδειγμα των μεταναστών-εργατών που στελεχώνουν σε συντριπτική πλειοψηφία την κατώτερη εργατική τάξη είναι αναμφίβολα το πιο εκκωφαντικό. Η στρατηγική της παρανομοποίησης της εργασίας τους που ασκείται στην Ελλάδα από τις αρχές του 1990, φέτος «νομιμοποιήθηκε» μέσω μιας απλής Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου τον Απρίλιο του 2020, όταν δόθηκε η δυνατότητα στα αγροτο-αφεντικά να παρακάμψουν άδειες παραμονής και εργασίας και βέβαια συμβάσεις εργασίας με μια λιτή δήλωση στο πλησιέστερο Α.Τ. στην οποία θα δήλωναν τον αριθμό των «παράνομων» εργατών που θα χρησιμοποιούσαν και για πόσες μέρες. Ο λόγος που συνέβη αυτό, σύμφωνα με τα ίδια τα αφεντικά, ήταν ότι δεν εμπιστεύονταν τους κλεισμένους σε στρατόπεδα Ασιάτες μετανάστες για το μάζεμα των ροδάκινων αλλά θέλανε τους παλιούς τους γνώριμους Αλβανούς μετανάστες – για τους οποίους όμως έπρεπε να προηγηθεί αυτή η παράδοξη νομοθετική ρύθμιση. Στην ακόμη πιο κάτω σκάλα του εργατικού δυναμικού, η «οικονομία» έδειχνε εξίσου τα δόντια της. Τα αγροτοαφεντικά που δεν μπορούσαν ή δεν ήθελαν να επιλέξουν άλλη εναλλακτική, επισκέπτονταν τα στρατόπεδα και – όπως παλιά οι δουλέμποροι στον αμερικάνικο Νότο – διάλεγαν με το μάτι τα εργατικά χέρια που χρειάζονταν μεταξύ των εγκλείστων.
Πέραν της στάσης του κράτους έναντι των μικρο- και μεγαλο-αφεντικών, των μεσαίων στρωμάτων και των εργατικών τάξεων, η «οικονομία» όπως είπαμε έβγαλε σπαθί και ασπίδα. Το κάθε κράτος, συνεπώς και το ελληνικό, κλεινόταν στον εαυτό του, παραβιάζοντας τις μέχρι πρότινος συνθήκες που είχε κάνει με τα άλλα σε περιφερειακές ή ευρύτερες συμμαχίες, π.χ. στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ο κανόνας του να μη φάμε γκολ (εισαγωγές) διατηρώντας ένα σκορ υπέρ μας (τις εξαγωγές) αναδείχθηκε στον χρυσό κανόνα της πανδημίας, κάτι που μπορούσαμε να παρακολουθήσουμε από το μικροεπίπεδο της Ελλάδας μέχρι τον ανταγωνισμό Κίνας-Η.Π.Α. Σε σχέση με την Ελλάδα, αυτός ο ανταγωνισμός, συνοδευόμενος από κανονικούς τσαμπουκάδες, παρακάλια και διαπραγματεύσεις πέρασε βέβαια στην κυρίαρχη εγχώρια βιομηχανία, τον τουρισμό – με την όλη συζήτηση πάντα βέβαια να διεξάγεται καθώς όλη η ομήγυρη έκανε πως μιλάει για την υγεία (εμβόλια, μεταλλάξεις, διεθνές πιστοποιητικό υγείας, μπλα-μπλα).
Αναμενόμενα, βέβαια, στην Ελλάδα επικράτησε κλίμα αγαλλίασης με το που σκάσανε τα επιδόματα με τη λογική ότι πάντα στον βλάκα δείχνεις το δάσος (εμπορικό πόλεμο) και βλέπει το δέντρο (τα 534). Και εκεί που είχες να πείσεις έναν ολόκληρο κόσμο ότι αυτός ο κόσμος δεν κινείται με άξονα αναπάντεχους ιούς αλλά εργασία, μισθούς και εμπορεύματα, τώρα είχαμε και την έξτρα δυσκολία να δείξουμε ότι τα 534 δεν είναι προμήνυμα αγαθών ειδήσεων αλλά προετοιμασία πολέμου και ότι, τέλος πάντων – η απλούστερη σκέψη – υπήρχαν και κάποιοι που δεν τα παίρνανε καν αυτά και σπρώχνονταν στην παρανομία ή στην πείνα. Προφανώς σε μια κοινωνία τόσο πολωμένη ταξικά και ρατσιστικά, δεν θα σκεφτόταν κανείς τους αδήλωτους ή τους «παράνομους» εργάτες και πώς θα την παλέψουν, όμως αυτός είναι και ο λόγος που πέτυχε για άλλη μια φορά η εθνική ομόνοια!
Το περιβόητο «δίχτυ ασφαλείας» του κράτους δηλαδή είναι το δικό του δίχτυ ασφαλείας και αναμφίβολα για εμάς το πράγμα αρχίζει να γίνεται πιο ζοφερό εν αναμονή της απόσυρσης των επιδομάτων και της αύξησης – διπλασιασμού; – του ρεύματος όσων πλέον θα τσαλαβουτάνε εντός και εκτός ανεργίας. Όπως σε κάθε ανάλογη περίπτωση στο παρελθόν, διέξοδος αναμένεται να δοθεί στο μαφιόζικο κεφάλαιο, «τη μαύρη» που λένε οικονομία και η ξενοιασία και η αφελής χαρά της πληρωμής από κρατικό χρήμα αναμένεται να αποχωρήσουν δριμύτερες! Η δική μας ελπίδα; Όπως σε κάθε αντίστοιχη περίπτωση στο παρελθόν; Να αυξηθούν αυτοί που δεν δίνουν δεκάρα για το μέλλον του έθνους και της οικονομίας του! Το ξέρουμε ότι υπάρχουν μπόλικοι. Τους περιγράψαμε και παραπάνω. Τους βρίσκει κανείς στον πάτο. Και αυτός ο πάτος αναμένεται να αυγατίσει προσεχώς.
με τη διάδοση και τη συνήθεια «και-καλά-τεχνικών» μεθόδων υγειονομικής πειθάρχησης σε μια κοινωνία που θυμίζει όλο και πιο πολύ στρατόπεδο
Η ευθυγραμμισμένη κρατική γραμμή σπάζοντας σε εκατομμύρια κομμάτια, μέσα από τις οθόνες κινητών και λάπτοπ μας βομβάρδιζε αδιάκοπα με μηνύματα-εντολές, στατιστικές θανάτου και καμπύλες, μέτρα και ειδικούς με στολές ή χωρίς. Μέσα σ’ όλο αυτό το χάος εντολών και την εξαφάνιση κάθε ουσιαστικής επαφής έγινε απολύτως αποδεκτό ότι οι στατιστικές, τα βίντεο και οι ελεγχόμενες ειδήσεις παράγουν την αλήθεια δίχως αμφισβήτηση. Τα πιο απίθανα φασιστικά και παράλογα μέτρα έγιναν αποδεκτά αφού η κοινωνία έμαθε να υπακούει στον λόγο των ειδικών χωρίς να εκφράζει την παραμικρή διαφωνία. Εμείς από την άλλη, υποστηρίξαμε ότι ο ιός είναι η διαχείρησή του με κρατικούς-καπιταλιστικούς-εθνικούς όρους, εκφράσαμε στην ουσία την αντίθετη άποψη από αυτή του κράτους και των ρουφιάνων του. Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο βριστήκαμε σαν συνωμοσιολόγοι. Η κατασυκοφάντηση κάθε αντίθετης άποψης ως συνωμοσιολογίας μας έλεγε ότι τώρα που κινδυνεύουμε από τον ιό πρέπει να σταματήσουμε να κάνουμε κριτική στο κράτος.
Όλα αυτά είναι που κάνουν την καθημερινότητα μας να μοιάζει και να λειτουργεί σαν στρατόπεδο. Με τις απαγορεύσεις κυκλοφορίας οι οποίες σφίγγουν και χαλαρώνουν αλλά ποτέ δεν καταργούνται και την υποχρεωτική μασκοφορία. Γιατί η χρησιμότητα της μάσκας σύμφωνα με τους εμπνευστές της επιβλήθηκε για να διαδώσει μια διάχυτη «αίσθηση κινδύνου». Για να πέσει μούγκα δηλαδή και να κυκλοφορούμε με αυτή τη μαλακία στη μούρη μας δίχως να μιλάμε μεταξύ μας. Αυτό είναι που προσπαθεί να μας στερήσει το κράτος και οι ρουφιάνοι του, το να μπορούμε να σκεφτόμαστε όλες μαζί και να μιλάμε για το τι σκατά μας συνέβη.
Με το κράτος στην καθημερινότητα μας να γίνεται ολοένα και πιο διεισδυτικό, οι απαιτήσεις αυξάνονται και οι καθημερινές μας δραστηριότητες χρειάζονται κρατική έγκριση. Το χαρτάκι που συμπλήρωνες για να μετακινηθείς μπορεί μα μην υπάρχει πια αλλά υπάρχει το self-test , το οποίο παίρνεις από το φαρμακείο με την επίδειξη του ΑΜΚΑ σου και πάει πακέτο με τη βεβαίωση την οποία πρέπει να συμπληρώνεις κάθε βδομάδα για να πας στη δουλειά. Άλλο ένα εργαλείο πειθάρχησης, όπως η μάσκα, που δεν έχει σημασία η λειτουργικότητα του αλλά το μήνυμα που στέλνει. Και βέβαια όλα αυτά αν έχεις ΑΜΚΑ, αλλιώς τα πράγματα δυσκολεύουν ακόμα περισσότερο. Και φυσικά με την κουβέντα περί υποχρεωτικού εμβολιασμού να παραμένει ανοιχτή, δημιουργώντας τις προϋποθέσεις για μια πολωμένη κοινωνία πάνω σε ακόμα ένα ηλίθιο δίλημμα (από τέτοια ηλίθια και κατευθυνόμενα διλήμματα χορτάσαμε μάλιστα την τελευταία δεκαετία: ευρώ ή δραχμή το 2010; Ναι ή όχι στο δημοψήφισμα το 2015; Υπέρ ή Κατά της Συμφωνίας των Πρεσπών; το 2019 κ.ο.κ.). Οι μετεξελίξεις αυτών των διλημμάτων εμφανίζονται σήμερα μεταξύ των επίσημων θέσεων όλων των κομμάτων και της εθνικοφροσύνης στην πλατεία Συντάγματος. Το κράτος στα στημένα ραντεβού έχει πιάσει προφανώς όλες τις θέσεις του περιβόητου debate.
Ε, αρκετά δεν είπαμε;
Όλα τα παραπάνω προκαλούν ανατριχίλα. Γιατί όλα τα παραπάνω μας θυμίζουν προετοιμασία πολέμου. Πράματα που συνηθίσαμε να μην συμβαίνουνε στις δυτικές κοινωνίες. Δεν μπορούμε να ζούμε σε μια τέτοια κοινωνία στη μούγκα. Δεν μπορούμε να κάνουμε πώς δεν βλέπουμε τα μηνύματα της εποχής. Δεν μπορούμε να παριστάνουμε ότι τα ντουβάρια αυτά που πέφτουνε, καθώς ένας νέος κόσμος βίαια αντικαθιστά έναν παλιότερο, δεν πέφτουν στα κεφάλια μας. Το μόνο που κατά την ταπεινή μας γνώμη δεν είναι ζοφερό; Πιστεύουμε ακράδαντα ότι σε όσους και όσες τα παραπάνω μας κάνουνε να ασφυκτιούμε, με τον καιρό θα γινόμαστε περισσότεροι, θα τα λέμε συχνότερα και όλα αυτά και, θέλοντας και μη, θα γίνονται πιο συνειδητά. Όχι από επιφοίτηση, αλλά από ανάγκη. Αντίστροφα, εκείνοι που όλο αυτόν τον καιρό σφυρίζουν αδιάφορα και δεν θίγουν τα παραπάνω, δεν είναι υπόλογοι απλά για τις κακές τους ιδέες ή τις αβλεψίες τους – είναι υπόλογοι για την επιλογή μιας πλευράς που όλο και λιγότερο πια το κόστος θα είναι θεωρητικό. Προετοιμασία για πόλεμο. Δεν είναι χρησμός που θέλει προφητεία. Δεν είναι στοίχημα που θέλει πρόβλεψη. Την ώρα που μιλάμε, εδώ και ενάμιση χρόνο, οι πόλεις μετατρέπονται σε στρατόπεδα – και δεν λέμε να το συνηθίσουμε. Αυτός ο κόσμος συνεχίζει να κινείται όπως κινούταν – όχι με υγιείς και ασθενείς, αλλά με φασίστες και τους αντιπάλους τους.
antifa negative, 07.2021
